بهاردوباره(خاطرات کموتراپی من)

سلام،من دوست دارم بهاری بمونم .
دانشجوی پرستاری ام.
از اسفندماه سال 91 (ALL) دارم.
ممنونم بخاطر تک تک نفسهای دوبارم از:
خدا ،
خانواده عزیزم که نذاشتن من هیچ کمبودی داشته باشم،
دکتر عزیزم (( آقای دکتر مجتبی قدیانی )) که خیلی برای من زحمت کشیدن و هیچ وقت
منو نا امید نکردن حتی موقعی که من چند قدم بیشتر با مرگ فاصله نداشتم.
حال این مریضارو فقط کسانی درک میکنن که مبتلا باشن یا
با اونا زندگی کردن،
امیدوارم هیچوقت حالشون رو درک نکنید،
و فقط با اونا همدلی کنید نه همدردی!!!