--

به‌ گره‌‌گشائی زلف خود تو ز ‌کار من گرهی ‌گشا

دوشنبه 2 اردیبهشت 1392  •  دیدگاه ها : ()  

نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی‌الحشا
ز غمت به سینه کم‌ آتشی ‌که ‌نزد ‌زبانه ‌کما تشا

به تو داشت ‌خو دل ‌گشته‌ خون ز تو بود جان مرا سکون
فهجرتنی فجعلتنی متحیراً متوحشا

دل من به عشق تو می‌نهد قدم وفا به ره طلب
فلئن سعی فبه سعی و لئن مشی فبه مشی


ادامه شعر
دسته بندی: جامی،

برچسب ها: غزل کهن ،

 
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Mobile Traffic | سایت سوالات