--

مرهم

جمعه 22 آذر 1392  •  دیدگاه ها : ()  

آن‌جا که شعر در کف نامردمان رهاست،
موعود من! صدای تو عاشق‌ترین صداست

این جغدهای خفته، که آواز شوم‌شان
در ژرفنای تیره و خاموش شب رهاست،

باور نمی‌کنند که چشمان روشنت
دیری‌ست قبله‌گاه تمام ستاره‌هاست




ادامه شعر
دسته بندی: انسیه موسویان،

برچسب ها: شاعران زن ، شعر معاصر ، غزل معاصر ،

 
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Mobile Traffic | سایت سوالات