هفته ای که قشنگ نبود
از جمعه ، دقیقا از همین جمعه سیاه دست چپم عملا از کار افتاده
انقدر خبرای تلخ خوندم انقد مرگ دیدم انقدر سیاهی پر کرده بود همه جارو
انقد خودم با خودم کنار نمیومدم
انقد فشار های شخصی روانی دورمو احاطه کرده
که شبیه یه زندانی شدم که لحظه ب لحظه دیوار های سلولش داره تنگ تر میشه
پریشب انقد دستمو حس نمیکردم گذاشتمش زیر تنم :)) بازم حسش نکردم
انقدری که حتی به تست ام اس هم فکر کردم
حالا وسط همه این شلوغی ها این لرزش مداوم ش بیشتر اعصابمو خورد میکنه
ولی بجاش خودمو مجبورم کردم کلی درس بخونم ک تمرکزم اونجا باشه (الکی)
یه تولد بازی خوووب داشتیم دیروز ک خودش کلی انرژی منفی رو شست برد .
امشب ولی دیگه دردش انقد زیاد شده ک اشکام بند نمیاد
بابام کلی با روغن ماساژش داده بستتش
کاش تو ی کشور آروم بودیم که انقد هر روزش اینجوری نبود
که لازم نباشه از همه کانال هات لفت بدی تا تسلیت پشت تسلیت نبینی
ولی باز بری اینستا پر باشه
حتی گوشی تو خاموش کنی هم انقد از بچه تا بزرگ دارن درباره شون حرف میزنن ک نمیتونی از دستش فرار کنی
از درسام بخام غر بزنم
از 8 تا امتحانم 5 تاشو تو همین هفته خوندم ایشالا ک بازده داشته :))
پ.ن:اگ ی روزی ام اس داشتم بدونید خودم پیش بینی ش کرده بودم اینجا
و دیگر به هیچ چیز امید نیست
[ پنجشنبه 19 دی 1398 ] [ 09:53 ب.ظ ] [ (مریم ، مینا ، فاعزه ، ندا ) ]
