I want to be the center of attention and be heard without interruptions or questions. I want to receive the same special care that the TV receives even when it is not working. Have the company of my dad when he arrives home from work, even when he is tired. And I want my mom to want me when she is sad and upset, instead of ignoring me...
And...
I want my brothers to fight to be with me...
I want to feel that family just leaves everything aside, every now and then, just to spend some time with me.
And last but not least, ensure that I can make them all happy and entertain them...
Lord, I don't ask you for much. I just want to live like a TV!''

At the moment the husband said:

- 'My God, poor kid. What horrible parents!'

The wife looked up at him and said:

- 'That essay is Our son's!!!'

۵ سال از حضور کارلوس کی‌روش در ایران به عنوان سرمربی تیم ملی می‌گذرد و در این مدت همه‌ی ما ایرانی‌ها تیم ملی متفاوتی را دیدیم. تیمی که از بازی در مقابل بزرگان هراسی نداشت و برای بازی با تیم‌های عربی دچار استرس و بازی‌های احساساتی نمی‌شد! خوب به یاد دارم زمانی که سکان تیم ملی در اختیار مربیانی چون آقای مایلی‌کهن قرار داشت تیم ملی ما در بازی حتی مقابل کویت هم مشکل داشت چه رسد به بازی در مقابل عربستان و قطر!
در این سالها به مرور تیم ملی ما یک شخصیت جدید به خود گرفت. با تمام کاستی‌هایی که از نظر سخت‌افزاری داشتیم و تمام آن چیزهایی که در اختیار سرمربی تیم ملی قرار نداده‌ایم تا بتواند تیم ملی ایران و بازکنان با استعدادش را به خوبی پرورش دهد، به جام جهانی صعود کردیم و انصافاً بازی‌های خوبی را به نمایش گذاشتیم. ما در گروهمان چهارم شدیم اما به خود بالیدیم که در مقابل آرژانتین یکی از مدعیان جام جهانی جوانمردانه و پویا بازی کردیم و تنها با یک گل آن هم در دقایق آخر بازی را واگذار کردیم. فراموش نکنیم که شوت‌های مسی به سختی قابل مهار است و ما با چنین جسارتی در مقابل بزرگان دنیا ایستادیم. اینها چیزهایی بود که کی‌روش نه تنها به فوتبال ما بلکه به مردم ایران هدیه داد. حس غرور و شاد بودن. شاید ما از باخت مقابل آرژانتین ناراحت شدیم ولی چه کسی است که از آن بازی درخشان مسرور و مغرور نشده باشد؟ مگر اینکه حسادتی داشته باشد! آقای مایلی‌کهن و هم فکران ایشان که با مقایسه‌ی کی‌روش و عباس آقا سعی در تخریب شخصیت ایشان دارند و می‌خواهند ایشان را از ایران فراری بدهند بدانند که کی‌روش خراب شدنی نیست و اگر از ایران برود آنکه ضرر خواهد کرد تیم ملی ماست و مردمی که باز هم باید بازی‌های نچسب و باخت‌های پیاپی را تحمل کنند!!

آقای مایلی کهن قبل از اینکه صحبت کنید بیاندیشید!! تیم امید ما با این نسل طلایی با حضور شما از راهیابی به المپیک جا ماند و جوانانمان برای درخشیدن و خودنمایی در دنیا سوختند. شما مسئول پاسخگویی به این نسل هستید پس بجای اینکه پاسخ  حذف تیمتان را بدهید دنبال سر و صدا و ایجاد حاشیه برای تیم ملی نباشید.
آقای مایلی‌کهن #من_یک_کی‌روشی‌پور_هستم!!!