چند روز قبل در حالی که Statusهای دوستانم در واتس‌اپ را چک می‌کردم، رنگ مشکی و شمع و پیام "هفت روز گذشت" روی Status نگار نظرم را جلب و نگرانم کرد. وقتی علت را جویا شدم متاسفانه گفت که برادر گرامی‌اش را از دست داده و در سوگ اوست.

و اما امروز...

به فاصله چند روز پروفایل و Status نگار را مشکی دیدم. این بار اما این پیغام در زیر تصویری نقش بسته بود:

انا لله و انا الیه راجعون... پدرم کیوان نیک‌نفس، دروازه‌بان اسبق تیم ملی و تیم پاس، آسمانی شد...

به نگار نیک‌نفس عزیز ، از وبلاگ‌نویسان قدیمی و عضو و مدیر اسبق فنز پرشین‌بلاگ-منحل شده- تسلیت عرض میکنم و برای بازماندگان از خداوند منان صبر آرزومندم.

نگاهی که به وبلاگ انداختم دیدم گذر زمان رو مدتیه که دیگه اصلا متوجه نمیشم! چقدر زود میگذره! ماه صفر هم به نیمه های راه رسیده! انگار همین دیروز عاشورا بود...

به تازگی به دلایلی از فنز پرشین بلاگ هم جدا شدم . شبها هم گاهی اگر وقت کنم میرم ف.ب بازی ، خوبه خستگیم در میره.

ولی وبلاگ نوشتن یه حس دیگه ایه. حیف که وقت نیست بیش از این بنویسم. 

سلام

متأسفانه از طریق باشگاه هواداران با خبر شدم که یکی از وبلاگ نویس های پرشین بلاگی که عضو باشگاه هواداران پرشین بلاگ بوده در اثر یک ثانحه ی تصادف جان به جان آفرین تسلیم کرده ...

به وبلاگش که سر میزنیم دیدن تاریخ آخرین پستش به یادمون میاره که چقدر مرگ به ما انسانها نزدیکه و همچنان به این دنیای فانی چسبیدیم و سر هم کلاه میذاریم و دروغ میگیم...

تا حالا وبلاگ های زیادی رو خونده بودم که نویسندشون مدتها وبلاگش رو بروز نکرده یا کلا از وبلاگ نویسی خداحافظی کرده ؛ یکی به خاطر ازدواج یکی بخاطر مشغله و  ... با خوندن این دست وبلاگ هایی که دیگه در و دیوارش تار عنکبوت بسته ! بهم حس نوستالژی میداد و وقتی از خوندن یه پست قدیمی لذت می بردم به این فکر میکردم که نویسنده اون لحظه به چی فکر می کرده ...

اما تا حالا به یک وبلاگ از این زاویه نگاه نکرده نبودم ... وبلاگ برای یک وبلاگ نویس یعنی شناسنامه ! یعنی خاطرات و گاهی هم وصیت نامه ! وقتی یک وبلاگ نویس از این دنیا میره وبلاگش می مونه ... و شاید این تنها خاطره ایه که بازماندگان و دوستانش رو همچنان بر این باور نگه میداره که او هنوز هم هست ...

سروش محمدی عزیز ...

برات رحمت الهی رو طلب می کنم ...

روحت شاد ...

نگذار به مـرز شب یلدا برسیم

تا شب نشده بیا به فردا برسیم

از بس که به سمت مرگ پارو زده‌ایم

کم مانده به انتهای دنیا برسیم

محمد کاظم ( سروش ) محمدی - وبلاگ سیم خاردارها پشت و رو ندارند

امشب با خواهرم و بچه های فنز پرشین بلاگ رفتیم پردیس قلهک. دور هم جمع شدن خوبی بود.فیلم هم از نظر موضوعی فیلم خاص و جالبی بود اما از اون فیلم های انتها باز بود که باید خود مخاطب تهش رو می بست.

موضوع فیلم رو خیلی دوست داشتم و می تونست بهتر از این باشه.

در کل شب خوبی رو گذروندم. جای دوستان سبز...