ماه رمضان امسال بر خلاف سال‌های قبل نتونستم در مراسم احیای شب‌های ۱۹ و ۲۱ رمضان شرکت کنم. دلیل اصلی این موضوع مربوط به کارم بود که به دلیل اینکه صبح زود مجبور بودم در محل کارم حاضر باشم نمی‌تونستم شب‌زنده‌داری کنم. اما دیروز هماهنگ کردم که امروز به محل کارم مراجعه نکنم تا حداقل این آخرین شب از شب‌های قدر رو از دست ندم.
دیشب به زینبیه‌ی جوادیه رفتم که انصافاْ این سال‌ها سهم بزرگی در احیای این شب‌ها داشته ؛ میشه به جرأت گفت که فرهاد کاظمی این مربی با اخلاق که به اصطلاح بچه محل ماست با راه‌اندازی و حمایت از این زینبیه یک قطب فرهنگی در جنوب تهران و در محله‌ی ما یعنی جوادیه بوجود آورده.
مراسم دیشب با سخنرانی یکی از مشاوران رئیس جمهور شروع شد که اسمشون رو به یاد ندارم!! سپس مراسم با عزاداری ادامه پیدا کرد و در انتها هم دعای جوشن کبیر قرائت شد و قرآن‌ها به سر گرفته شد...
دیشب به این فکر می‌کردم که چرا نمی‌تونم حال خوب این شب‌ها رو همیشه نگه دارم. تا دو روز از این شب‌ها می‌گذره و ماه مبارک رمضان رو به اتمام میره حب دنیا به من و امثال من چیره میشه...
دیشب در لابلای "الهی العفو" هایم الهی شکر هم می‌گفتم...
در سالی که گذشت چقدر خدا به من عنایت داشت و چقدر مشکلات رو از پیش پام برداشت...
خدایا شکرت...
خدایا بدی‌ها و گناهانم رو به بزرگی خودت ببخش...