بهاردوباره(خاطرات کموتراپی من)باد با چراغ خاموش کاری ندارد، اگر در سختی هستی ، بدان که روشنی … |
خوش آمدید
خواب رویای فراموشی هاست! خواب را دریابیم، که در آن دولت خاموشی هاست... من شکوفایی گل های امیدم را در رویاها می بینم، و ندایی که به من می گوید: گرچه شب تاریک است سلام.میدونم که با پای دلتون اومدین،پس اول قربون قدمتون اجــــــــــــــازه آرشیو کل خاطرات،البته با سانسور(اینجاست) معنی لغات و اصطلاحات متن(اینجاست) تجربیات و دانسته های من از کموتراپی در وبلاگ من و ALL(اینجاست) [ یکشنبه 24 آذر 1392 ] [ 01:36 ب.ظ ] [ بهار ] 65-دوره 8ام و(GBP)
شب ساعت 11:30بود که دکتر جون اومد.بعد سلام واحوالپرسی،گفت:فردا میام (IT)میزنم.گفتم فردا نمیشه
 !!گفت:چرا،گفتم چون فردا شما دعوتین به(GBP)من.گفت:(GBP)چیه دیگه ؟؟گفتم،حدس بزنید.گفت:نمیدونم،من ازاین چیزا بلد نیستم.(وااااای چقد دوست داشتنی تر میشد وقتی میگفت بلد نیستم .)کارتمو بهش دادم،گفتم بخونید.گفت نوشته 18شهریور،گفتم خب چی؟؟گفت:این موقع شب آدم چشمش نمیبینه.خلاصه که بعدکلی طرح معما،گفتم مهمونی خداحافظی منه  ، دکتر گفت:اگه تونستم میام. من هم بعد رفتن دکتر رفتم تو استیشن پیش پرستارا.دفتر خاطراتم هم دادم واسم یادگاری نوشتن  .تا 1شب اونجا بودم،پیش خانوم سبحانی،ظهیری،لطفی .بعد هم اومدم سرتختم .ریبوفولین هم از همون موقع شروع شد.صبح خانم متقیان اومد ازم خون گرفت واسه بررسی سطح(MTX).کارت دعوت بخش کموتراپی هم بردم بخش کموتراپی.آقای مرادی و خانم عبدی شیفت بودن.آقای مرادی اومد دارومو وصل کرد.قرار بود مامان اینا زود بیان،چون مهمونی ساعت 1بود.ساعت 12بود که اومدن.سرم من تموم شده بود.بازش کردیم.من هم یه ذره به ظاهرم رسیدم و . حاضر شدم .درسا هم با کلی زحمت  تزئیناتو چسبوند به دیوار .ظرفا وخوراکی ها هم حاضر کردن،لپ تاپم هم روشن بود با یه آهنگ تولد(گفتم تولدم نیست،ولی من انگار از اول به دنیا اومدم،پس کسی گیر نده ها!!! )درسا کادو واسم یه انگشتر گرفته بود .اکثر پرسنل بخش بودن ،خلاصه بعد ازپذیرایی، گرفتن عکس و فیلم و... همه کلی آرزوهای خوب واسم کردن و مهمونی تموم شد.جای دکتر جون واقعا خالی بود،من تمام مدت منتظربودم.بعد رفتن مهمونا من ناهار خوردم و دراز کشیدم.خاطره خوبی بود،با اینکه توی بیمارستان بودم ولی فکر کنم بهترین احساس تو این یک ساله رو اون روز داشتم .شب داشتیم (TV)نگاه میکردیم .دیدیم هیچ برنامه به درد بخوری نداره،خاموشش کردیم. HAPPY GOOD BYE PARTY
موضوع: خاطرات کموتراپی من(سال92)، برچسب ها: /مهمونی خداحافظی/، [ پنجشنبه 8 اسفند 1392 ] [ 10:17 ب.ظ ] [ بهار ] 64-یک اعتراف غیر هولناک
شب ساعت 10 بود
 ومن طبق معمول باید (U/A)میدادم.حال نداشتم برم(WC) ،به درسا گفتم نوار ادرار تا چند نشون میده؟؟،گفت تا 9... گفتم بیا یه ذره بخندیم  .سرم رو باز کردم وظرف (U/A)رو با سرم بیکربنات پر کردم وبردم گذاشتم اتاق پانسمان ،گفتم نهایتا (PH)میشه 9. ..ولی فکر کنم اگه میفهمیدن ،دیگه به هیچکدوم از آزمایشای من اطمینان نمیکردن .البته آزمایش من فقط از نظر(PH) بررسی میشد و چون بقیه ویژگی ها بررسی نمیشد ،فکر کنم هیشکی نمیفهمید که اون سرمه جوابش یه ساعت بعد اومد،اتفاقا (PH:9)بود،بسی شاد شدیم ،وفهمیدیم بیکربناتی که به ما میزنن خلوصش بالاست.
موضوع: خاطرات کموتراپی من(سال92)، برچسب ها: /اعترافات من/، [ پنجشنبه 8 اسفند 1392 ] [ 09:32 ب.ظ ] [ بهار ] 63-دوره 8ام و مقدمات (GBP)
درسا میگفت:بیا صبحانه بخور،منم داشتم گریه میکردم
 ،زنگ زد آزمایشگاه،گفت وقتی نمیشه،نباید به هر قیمتی از مریض خون بگیرید .البته اونا هم کار خودشونو توجیه کردن.من لپ تاپمو آوردم، تو وب مشترکم با دوستام یه پست گذاشتم واسه روز دختر ،خانم زند(مسئول بخش)اومد پیشمون.باهامون کلی حرف زد.وبمون هم بهش نشون دادم.ظهر بود که جواب(CBC)اومد.(WBC)اومده بود بالا.آقای مرادی دارومو آورد.1200mg متوترو کسات توی یه سرم.عصری دکتر جون اومد.بهش گفتم 1200mg خیلیییییی زیاده.من میخوام برم دانشگاه.با این مقدار دارو من حتی تا سر کوچه هم نمیتونم برم.دکتر گفت وزنت چقده؟گفتم 52کیلو .گفت قدت چی؟گفتم 165 .یه ذره با خودش حساب کرد،گفت ما باید 1600تا بدیم تازه 20%کمش کردیم.گفتم اااادستون درد نکنه!! گفت فردا میام نخاعیتو میزنم  .من داشتم تو لپ تاپم جک میخوندم،یه رزیدنته اومده بود از حاج خانوم تخت کناری شرح حال بگیره،منم هی به جکا میخندیدم ،به نظرم بنده خدا رزیدنته فکر کرد به اون میخندم .شب احساس کردم صدام تغییر کرده،گلوم درد میکرد،آبریزش بینی هم داشتم .گفتم وااااااااای بازم سرما خوردم .خانوم حیدرزاده(پرستار)بهم قرص ویتامین ث داد ،درسا هم کلی پرتقال ولیمو شیرین داد خوردم.ماسک هم زدم.صبح که بیدار شدم حالم بهتر شده بود.ظهر ساعت 12 بود که خانم متقیان اومد پانسمان پورتمو عوض کنه.گفتم صبر کنید من از آخرین قطرات (MTX)فیلم بگیرم.خدا رو شکر آخرین باری بود که اون رنگ زرد نفرت انگیزو میدیدم .میخواستم مهمونی خداحافظی بگیرم.آقای مرادی اومد سیتارابین وصل کرد.منم سرم رو باز کردم و رفتم استیشن.دوشنبه بود.به خانم زند گفتم 4شنبه من میخوام مهمونی بگیرم،گفت 4شنبه ما نیستیم،میریم دارآباد ،فردا بگیر،گفتم اگه بخوایم کیک سفارش بدیم واسه فردا صبح حاضر نمیشه .گفت:خب شما هم با ما بیاین دار آباد !!.منم گفتم خیلی راحت نیستم.قرار شد جای کیک شیرینی بگیریم .فیلم تولدم هم به خانم زند ودانش دوست نشون دادم،خانم دانش دوست میگفت مریض (7B)متاستاز داده به (ICU).زنگ زدم به مامان گفتم واسم کارت بیار تا مهمونامو دعوت کنم.مامان اینا که اومدن ملاقات بهشون گفتیم واسه فردا شیرینی،خوراکی،وسایل تزئینی بیارن . کارت هم آورده بود.منم یه متن قشنگ از اینترنت پیدا کردم وتو همه کارتا نوشتم .کارت بخش رو بردم چسبوندم رو برد استیشن.موضوع: خاطرات کموتراپی من(سال92)، برچسب ها: /مهمونی خداحافظی/، [ پنجشنبه 8 اسفند 1392 ] [ 08:05 ب.ظ ] [ بهار ] 62-دوره 8ام کموتراپی
روز جمعه،15شهریور بود که من برای دوره 8ام کموتراپی رفتم بیمارستان،شاید تنها دوره ای بود که خیلی ناراحت نبودم
 ،آخه آخریش بود.صبح از بخش پرسیده بودیم که تخت خالی دارن یا نه؟؟وقتی رفتیم اسم منو از قبل روی برد بخش نوشته بودن .گفتم صبر کنید برسم،بعد!!با لباسای بیرونم 53کیلو بودم ،رفتم توی برد بخش علت بستری رو نوشتم(GBP) گفتن یعنی چی؟گفتم یعنی(Good Bye Party).روی تابلوی بالای سرم هم همینو نوشتم!!تخت کناری یه خانوم 78ساله بود،اصلا شانس من بود هروقت ایزوله نبودم،تخت کناریم پیرزن بود.اتاق شلوغ بود،توی بخش لباس هم نبود،مجبور شدم با لباسای خودم بشینم.چند نفر از مریضای اتاقای دیگه اونجا نشسته بودن ،به من گفتن مشکلت چیه؟؟گفتم کم خونی.گفتن خیلی شدیده؟؟دیدم حوصله سوال جواب ندارم.همون موقع خانوم سبحانی اومد میخواست سوزن پورتمو وصل کنه،منم گفتم بریم اتاق پانسمان،وصل کن.خلاصه که در رفتیم .از همون پورتم (CBC)هم گرفت.ساعت ملاقات بچه،نوه،نتیجه و...حاج خانوم کناری اومدن ،واااااای اتاق جای سوزن انداختن نبود،حتی رو تخت من ملاقاتی های اون نشسته بودن.خلاصه چون جمعه بود خیلی هم بهشون گیر ندادن .جواب آزمایش من اومد(WBC)پایین بود.دکتر جون تلفنی گفته بود (G-CSF)بزنن.این دوره بازم (MTX)و هر 6ساعت(U/A)اصلا همه پرستارا میدونستن ،میگفتم برم بیرون یه داستان مینویسم به نام (ماجراهای من و(U/A)هایم). 4تا ظرف علی الحساب بهم دادن.اولین(8:PH) بود،خانم یوسفی(پرستار)هم اومد یه آمپول (G-CSF)زد واسه بالا اومدن گلبول سفید .فردا صبحش باید (CBC)دوباره چک میشد که ببینن (WBC)بالا اومده یا نه؟یه خانوم از پرسنل آزمایشگاه اومد.بهش گفتم بالای دستم رگ ندارم ،از رو دستم بگیر.گوش نداد .سوزن زد از همون بالا بگیره،کلی هم (try)کرد،ولی دریغ از یه قطره خون. (نمیدونم چرا حتما باید ضایع بشه تا حرف منو باور کنه).بعد سوزن ونوجکت رو زد روی دستم،رگم پاره شد،جای سوزن بمبه شد.اندازه یه نصفه گردو هم ورم کرد.درسا بهش گفت:بده من بگیرم،گفت:نه!!نمیشه  !گفتم اصلا به پرستارا بگو بیان بگیرن.گفت  خودم میگیرم.گفتم حداقل با سرنگ بگیر .عصبانی شد ،یه سرنگ 5 درآورد از روی اون دستم گرفت.درصورتیکه یه (CBC)ساده سرنگ 2بسش بود ..واقعا دلم میخواست خفش میکردم .خیلی هم بی ادب بود،نه سلام داد،نه عذرخواهی کرد .خدا میدونه من هیچ وقت سر (IT)و(BM)گریه نکردم  ولی واقعا سر این 2سی سی خون اشکم درومد .پا شدم رفتم پیش خانم زند،گفتم اینا کی ان موضوع: خاطرات کموتراپی من(سال92)، برچسب ها: /کموتراپی، شیمی درمانی/، [ پنجشنبه 8 اسفند 1392 ] [ 01:21 ب.ظ ] [ بهار ] 61-تبعات دوره 7ام کموتراپی، خوشحالم!!
با اینکه دیفن هیدرامین میخوردم
 ،ولی همیشه بعد ریتوکسی مب تا چند روز گلودرد خیلی شدیدی میگرفتم .یه جوری که کل فک و استخونای صورتم تیر میکشید. استخون درد و بی اشتهایی هم مثل همیشه ادامه داشت.درسا خیلی اصرار کرد که طی دوره (CBC)بدم ولی اصلا آزمایش ندادم و میگفتم مهم نیست .دوره
های فرد خون لازم نمیشه.رفته بودیم پیش دکتر که دستور بستری
بگیریم،درسا قبلش رفت جواب (MRI)وسیتولوژی رو گرفت.گفت:من نگاه کردم ،گفتم هیچی نگو،نمیخوام جواب رو بدونم .تا اینکه ما رفتیم پیش دکتر.دکتر جوابارو نگاه کرد.خدارو 1000000مرتبه شکر،همه چی روبه راه بود،هییییییچ خبری هم از هیچ سلول بی تربیتی توی (CSF)ومغز ما نبود .من خیلی خوشحال شدم.
به هیشکی به اندازه دکتر جون اعتماد نداشتم.اگه همه دنیا جمع میشدن،میگفتن
چیزیت نیست،باور نمیکردم.ولی انگار گفتن دکتر جون با بقیه فرق داشت .بهش گفتم(MTX)خیلی منو اذیت میکنه،نمیشه یه چیز دیگه به جاش بدین؟؟گفت:این دوره آخره،دیگه تموم میشه .بعدش میریم برای درمان نگه دارنده .(G-CSF)تو خونه داشتیم ولی چون (CBC)نداده بودم،از (WBC)خبر نداشتم،وهیچ آمپولی هم برای بالا رفتن (WBC)نزدم.
موضوع: تبعات بعد کموتراپی(سال92)، برچسب ها: /متاستاز/، [ چهارشنبه 7 اسفند 1392 ] [ 05:50 ب.ظ ] [ بهار ] 60-دوره 7ام کموتراپی..ادامه
صبح ساعت 6بود که خانم نجفی اومد سرم رو باز کرد،خانم شمس هم هپارین زد.
بعد از صبحانه  ،اومدن داروهامو بردن که حاضر کنن.آخرین داروم هم ریتوکسی مب بود،قبلش سایمتیدین زدن،دیفن هیدرامین هم خوردم .آقای مرادی آورد وصلش کرد.باید 3ساعته میرفت.ماهم همین جوری نشسته بودیم ،(LUXOR)بازی میکردیم .دکتر ظهر اومد،ساعت 1بود.خانم حیدرزاده وسایل آورد،گفت:وسایل رو میزو جمع کن،گفتم:نه، من میام اونور.پاشدم رفتم اتاق پانسمان .دکتر (IT)منو زد.وقتی میخواستم برگردم سر جام هردوتا پام بی حس شده بود.دکتر گفت:تکونش بده ،منم یه ذره پامو جابه جا کردم .گفت:خوبه.نیم ساعت دیگه درست میشه.ازونجایی که منم حوصله نداشتم اونجا بخوابم،با کمک درسا پا شدم.ولی به دم اتاق نرسیدم داشتم میفتادم،مجبور شدم یه 20 دیقه ای روی صندلی سالن بشینم.دکتر نمونه(CSF)رو هم فرستاد سیتولوژی،توی درخواست اون هم نوشته بود ،بررسی از نظر درگیری (CNS).یه بار دیگه اون ترس از متاستاز توی وجودم لونه کرد ،تا زمانیکه جوابش بیاد.درسا وسایلمو جمع کرد،اومدم سر تخت و باقی مونده ی سرم رو هم وصل کردم.بابا اومد دنبامون.ساعت 4بود که از بخش اومدیم بیرون،و این باربعد از 5روز بستری،مرخص شدم.درحالیکه کف پام به شدت میسوخت بخاطر لیدوکائینی بود که موقع (IT)زدن.دلم میخواست پامو بذارم روی یخ.تمام طول مسیر خونه رو خواب بودم. وقتی هم رسیدیم خونه خوابیدم تا آخر شب.یه جوری که نمازام همه قضا شدن.اشتها هم اصلا نداشتم.
موضوع: خاطرات کموتراپی من(سال92)، برچسب ها: /متاستاز/، [ چهارشنبه 7 اسفند 1392 ] [ 05:49 ب.ظ ] [ بهار ] 59-دوره 7ام کموتراپی
داروی اولم سیکلوفسفاماید بود،بعدهم هر 6ساعت مسنا.شب آخرین
باری که ساعتو دیدم 2:30بود.صبح هم زود بیدار شدم..من بازم شدیدا بی اشتها
شدم.تا ظهر که دارومو آوردن.مامان اینا واسم 2تا فیلم آورده بودن، که عصری
بادرسا دیدیم
.خانم شمس و خانی میخواستن مریض ببرن (ICU) بهشون گفتم،منم بیام؟؟،اجازه دادن،ولی ما منتظر دکتر بودیم،نشد باهاشون
برم.تا شب که دکتر اومدو میخواست(IT)بزنه.همه وسایل هم حاضر کرده بودن.اما
اومد پیش من منصرف شد.گفت الان شبه،میخوایم نمونه رو بفرستیم سیتولوژی،خراب
میشه.فردا صبح میام،(LP)میگیرم.منم گفتم باشه.میشه برم (ICU) ،گفت:(ICU)؟؟بری چیکار؟؟گفتم برم پرستارا رو ببینم.گفت :باشه،اشکالی نداره.گفتم:پس به پرستارا بگین،تازه من با این لباسا هم نمیرم!!! گفت باشه،لباسات هم عوض کن.بعد رفتن دکتر جون،من لباسامو عوض کردم و ساعت 10شب ما رفتیم (ICU)یه یک ساعتی اونجا بودیم ،جایی رو که 17روز توش بستری بودم ،با یه حال غریبی نگا میکردم .ازش کلی خاطره داشتم. حتی یه تیکه کوچولو از آویزای تولدم اون بالا جامونده بود .خدارو شکر پرستارای خوبی شیفت بودن.البته تو نگاه اول هیشکی منو نشناخت !!وقتی برگشتیم یه سرم تو یخچال داشتم که باید ساعت 1شب وصل میشد.گذاشتمش بیرون.یه کم غذا خوردم ولباسامو عوض کردم.ولی زود خوابم برد ،یادم رفت سرم رو وصل کنم.وقتی بیدار شدم،ساعت 3بود که وصلش کردم.
موضوع: خاطرات کموتراپی من(سال92)، برچسب ها: /متاستاز/، [ چهارشنبه 7 اسفند 1392 ] [ 05:08 ب.ظ ] [ بهار ] 58-(MRI)وترس من از متاستاز به مغز
دکتر هم خواسته بود که قبل نصب سوزن من برم (MRI)،که خانم امامی(کمک بهیار)ویلچر آورد گفت یه ملافه بنداز روخودت بریم
 (MRI).گفتم همینم مونده.ملافه بندازم رو خودم،یه چادر پوشیدم،گفتم ویلچر هم نمیخوام.خودم میام.خیلی اعصابم به هم ریخته بود .به خانوم امامی میگفتم دیدی
الکی الکی زد به مغزم،گفت :جدی میگی؟؟گفتم ایناها تو این برگه نوشته.آخه
دکتر تو برگه نوشته بود احتمال درگیری((CNS):سیستم اعصاب مرکزی) ،واقعا
ترسیده بودم .گفت:هنوز که معلوم نشده!!رفتیم طبقه 2-،خیلی محیطش سرد بود.سه تا پله بلند چوبی گذاشته بودن باید ازش میرفتی و رو اون تخت میخوابیدی.یه تیکه پلاستیکی هم گذاشتن زیر سرم،بهم گفتن چشماتو ببند .دستگاه هم صدا میده،نترس.بعدش رفتم تو اون تونل .با صداهای عجیب غریب که شاید هر 20ثانیه ریتمش عوض میشد .از ترس جرات نمیکردم چشامو باز کنم واین کار هم نکردم.هرچند خیلی دوس داشتم ببینم اون تو چه شکلیه !!یه 15 دیقه ای طول کشید،بعدش گفتن جواب 28ام حاضر میشه .اومدیم بخش.ساعت 1:30 بود که دارومو آوردن.هنوز سوزنو وصل نکرده بودن.آقای مرادی گفت بیا اون بخش خودم وصل میکنم.ملاقاتی های مریض کناری اومده بودن،منم حوصله شلوغی نداشتم.رفتم بخش کموتراپی.ساعت 3بابا اینا اومدن،ولی من با هیشکی حرف نمیزدم .در مقابل سختی ها همچون جزیره اى باش که دریا هم با تمام عظمت و قدرت نمى تواند سر او را زیر آب کند ! موضوع: خاطرات کموتراپی من(سال92)، برچسب ها: /متاستاز/، [ چهارشنبه 7 اسفند 1392 ] [ 04:06 ب.ظ ] [ بهار ] |
درباره وبلاگ سلام،من دوست دارم بهاری بمونم .
دانشجوی پرستاری ام. از اسفندماه سال 91 (ALL) دارم. ممنونم بخاطر تک تک نفسهای دوبارم از: خدا ، خانواده عزیزم که نذاشتن من هیچ کمبودی داشته باشم، دکتر عزیزم (( آقای دکتر مجتبی قدیانی )) که خیلی برای من زحمت کشیدن و هیچ وقت منو نا امید نکردن حتی موقعی که من چند قدم بیشتر با مرگ فاصله نداشتم. حال این مریضارو فقط کسانی درک میکنن که مبتلا باشن یا با اونا زندگی کردن، امیدوارم هیچوقت حالشون رو درک نکنید، و فقط با اونا همدلی کنید نه همدردی!!! آرشیو ماهانهآرشیو موضوعیآمار وبلاگبازدیدهای امروز : نفر
بازدیدهای دیروز : نفر
كل بازدیدها : نفر
بازدید این ماه : نفر
بازدید ماه قبل : نفر
تعداد نویسندگان : عدد
كل مطالب : عدد
دیگر امکانات |
| [ طراح قالب : آوازک | Theme By : Avazak.ir ] |
میفرستین خون بگیرن؟دست منو ببینید