برتری عاشورا نسبت به سایر روز های شهادت معصومین

علل الشرائع مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ بَشَّارٍ الْقَزْوِینِیُّ عَنِ الْمُظَفَّرِ بْنِ أَحْمَدَ عَنِ الْأَسَدِیِّ عَنْ سَهْلٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْفَضْلِ- در كتاب علل الشرائع از عبد اللَّه بن فضل روایت میكند كه گفت:

 قَالَ‏ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- كَیْفَ صَارَ یَوْمُ عَاشُورَاءَ یَوْمَ مُصِیبَةٍ وَ غَمٍّ وَ جَزَعٍ- وَ بُكَاءٍ دُونَ الْیَوْمِ الَّذِی قُبِضَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ ص- وَ الْیَوْمِ الَّذِی مَاتَتْ فِیهِ فَاطِمَةُ ع- وَ الْیَوْمِ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع- وَ الْیَوْمِ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحَسَنُ ع بِالسَّمِّ

به امام جعفر صادق علیه السّلام گفتم: یا بن رسول اللَّه! چرا روز عاشورا روز مصیبت و غم و اندوه و گریه است ولى روز رحلت پیامبر معظم اسلام صلّى اللَّه علیه و آله و روز شهادت حضرت زهراى اطهر و روز شهادت امیر المؤمنین و روز شهادت امام حسن علیهم السّلام این طور نیست!؟

 فَقَالَ إِنَّ یَوْمَ قَتْلِ الْحُسَیْنِ ع- أَعْظَمُ مُصِیبَةً مِنْ جَمِیعِ سَائِرِ الْأَیَّامِ- وَ ذَلِكَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكِسَاءِ- الَّذِینَ كَانُوا أَكْرَمَ الْخَلْقِ عَلَى اللَّهِ كَانُوا خَمْسَةً- فَلَمَّا مَضَى عَنْهُمُ النَّبِیُّ- بَقِیَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ ع- فَكَانَ فِیهِمْ لِلنَّاسِ عَزَاءٌ وَ سَلْوَةٌ- فَلَمَّا مَضَتْ فَاطِمَةُ ع كَانَ فِی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ- وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ع لِلنَّاسِ عَزَاءٌ وَ سَلْوَةٌ- فَلَمَّا مَضَى مِنْهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ- كَانَ لِلنَّاسِ فِی الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ع عَزَاءٌ وَ سَلْوَةٌ- فَلَمَّا مَضَى الْحَسَنُ ع كَانَ لِلنَّاسِ فِی الْحُسَیْنِ عَزَاءٌ وَ سَلْوَةٌ- فرمود: روز شهادت امام حسین علیه السّلام از سایر روزها بزرگتر است. زیرا اصحاب كساء كه گرامى‏ترین خلق خدا بشمار میرفتند پنج نفر بودند.هنگامى كه پیغمبر اعظم صلّى اللَّه علیه و آله از میان ایشان رفت حضرت امیر با فاطمه زهراء و حسن و حسین علیهم السّلام باقى ماندند. دل مردم از دیدن ایشان تسلى و تسكین پیدا میكرد. موقعى كه حضرت زهراء را شهید كردند قلب مردم بوسیله دیدار حضرت امیر و حسن و حسین علیهم السّلام تسلى مى‏یافت. وقتى حضرت امیر را شهید نمودند دل مردم به دیدن حضرت حسنین علیهما السّلام خوش بود. موقعى كه امام حسن را شهید كردند چشم مردم بحضرت امام حسین باز میشد.

 فَلَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ- لَمْ یَكُنْ بَقِیَ مِنْ أَصْحَابِ الْكِسَاءِ أَحَدٌ لِلنَّاسِ- فِیهِ بَعْدَهُ عَزَاءٌ وَ سَلْوَةٌ فَكَانَ ذَهَابُهُ كَذَهَابِ جَمِیعِهِمْ- كَمَا كَانَ بَقَاؤُهُ كَبَقَاءِ جَمِیعِهِمْ- فَلِذَلِكَ صَارَ یَوْمُهُ أَعْظَمَ الْأَیَّامِ مُصِیبَةً- اما هنگامى كه امام حسین را شهید نمودند كسى از اصحاب كساء علیهم السّلام باقى نمانده بود كه مردم به وى دل‏خوش كنند. پس شهید شدن امام حسین مثل این بود كه عموم اصحاب كساء شهید شده باشند، همچنان كه باقى بودن آن حضرت نظیر این بود كه جمیع ایشان باقى باشند. بدین لحاظ است كه مصیبت روز عاشورا از مصیبت كلیه روزها بزرگتر است.

قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ الْهَاشِمِیُّ- فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- فَلِمَ لَمْ یَكُنْ لِلنَّاسِ فِی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع عَزَاءٌ وَ سَلْوَةٌ- مِثْلُ مَا كَانَ لَهُمْ فِی آبَائِهِ ع‏ فَقَالَ بَلَى‏ عبد اللَّه بن فضل میگوید: به امام جعفر صادق علیه السّلام گفتم: یا بن رسول اللَّه! چه مانعى داشت كه بعد از امام حسین چشم مردم بحضرت امام زین العابدین علیه السّلام باز شود، همان طور كه به پدران آن بزرگوار باز میشد!؟ فرمود: آرى

إِنَّ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ كَانَ سَیِّدَ الْعَابِدِینَ- وَ إِمَاماً وَ حُجَّةً عَلَى الْخَلْقِ بَعْدَ آبَائِهِ الْمَاضِینَ- وَ لَكِنَّهُ لَمْ یَلْقَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ لَمْ یَسْمَعْ مِنْهُ- حضرت على بن الحسین بعد از پدران خود بزرگ عابدین و امام و حجت بر خلق بود. ولى در عین حال پیامبر اكرم اسلام را ندیده بود و چیزى از آن حضرت نشنیده بود.

وَ كَانَ عِلْمُهُ وِرَاثَةً عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنِ النَّبِیِّ ص- وَ كَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ ع- قَدْ شَاهَدَهُمُ النَّاسُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص فِی أَحْوَالٍ تَتَوَالَى- فَكَانُوا مَتَى نَظَرُوا إِلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ- تَذَكَّرُوا حَالَهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص- وَ قَوْلَ رَسُولِ اللَّهِ ص لَهُ وَ فِیهِ- على بن الحسین علم و دانش را از پدر خود از جد بزرگوارش از پیغمبر خدا به ارث برده بود. ولى مردم حضرت امیر و فاطمه و حسن و حسین علیهم السّلام را متوالیا با رسول معظم اسلام صلّى اللَّه علیه و آله مشاهده كرده بودند و هر گاه به یكى از آنان نظر میكردند بیاد آن زمانى مى‏آمدند كه وى با پیامبر خدا بود و رسول خدا در باره او چه توصیه و سفارشاتى میفرمود.

فَلَمَّا مَضَوْا فَقَدَ النَّاسُ مُشَاهَدَةَ الْأَكْرَمِینَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ لَمْ یَكُنْ فِی أَحَدٍ مِنْهُمْ فَقْدُ جَمِیعِهِمْ- إِلَّا فِی فَقْدِ الْحُسَیْنِ ع لِأَنَّهُ مَضَى فِی آخِرِهِمْ- فَلِذَلِكَ صَارَ یَوْمُهُ أَعْظَمَ الْأَیَّامِ مُصِیبَةً- هنگامى كه عموم ایشان شهید شدند مردم از مشاهده این گونه افرادى كه نزد رسول خدا گرامى بودند محروم و بى‏بهره شدند. در شهید شدن یكى از آنان این مصیبت نبود كه همه شهید شده باشند غیر از شهادت امام حسین علیه السّلام زیرا آن حضرت بعد از عموم ایشان شهید شد. بدین علت است كه روز مصیبت امام حسین از نظر مصیبت از همه روزها بزرگتر است.

قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ الْهَاشِمِیُّ- فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- فَكَیْفَ سَمَّتِ الْعَامَّةُ یَوْمَ عَاشُورَاءَ یَوْمَ بَرَكَةٍ فَبَكَى ع عبد اللَّه بن فضل هاشمى میگوید: به امام جعفر صادق علیه السّلام گفتم:یا بن رسول اللَّه! پس چرا اهل تسنن روز عاشورا را روز بركت نامیدند!؟ ناگاه دیدم آن بزرگوار گریان شد و فرمود:

ثُمَّ قَالَ- لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع تَقَرَّبَ النَّاسُ بِالشَّامِ إِلَى یَزِیدَ- فَوَضَعُوا لَهُ الْأَخْبَارَ وَ أَخَذُوا عَلَیْهَا الْجَوَائِزَ مِنَ الْأَمْوَالِ- فَكَانَ مِمَّا وَضَعُوا لَهُ أَمْرُ هَذَا الْیَوْمِ وَ أَنَّهُ یَوْمُ بَرَكَةٍ- لِیَعْدِلَ النَّاسَ فِیهِ مِنَ الْجَزَعِ وَ الْبُكَاءِ وَ الْمُصِیبَةِ وَ الْحُزْنِ- إِلَى الْفَرَحِ وَ السُّرُورِ وَ التَّبَرُّكِ وَ الِاسْتِعْدَادِ فِیهِ- حَكَمَ اللَّهُ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُمْ- موقعى كه امام حسین شهید شد مردم در شهر شام به یزید تقرب مى‏جستند، لذا اخبار و احادیث جعلى و ساختگى را براى یزید نقل میكردند و از او جائزه میگرفتند.از جمله اخبار ساختگى این بود كه روز عاشورا را روز خیر و بركت نامیدند تا مردم در این روز از جزع و گریه و مصیبت و حزن منصرف شوند و به فرح و خوشحالى و بركت بپردازند. خدا بین ما و آنان داورى خواهد كرد.

قَالَ ثُمَّ قَالَ ع یَا ابْنَ عَمِّ- وَ إِنَّ ذَلِكَ لَأَقَلُّ ضَرَراً عَلَى الْإِسْلَامِ- وَ أَهْلِهِ مِمَّا وَضَعَهُ قَوْمٌ انْتَحَلُوا مَوَدَّتَنَا- وَ زَعَمُوا أَنَّهُمْ یَدِینُونَ بِمُوَالاتِنَا وَ یَقُولُونَ بِإِمَامَتِنَا- زَعَمُوا أَنَّ الْحُسَیْنَ ع لَمْ یُقْتَلْ- وَ أَنَّهُ شُبِّهَ لِلنَّاسِ أَمْرُهُ كَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ- فَلَا لَائِمَةَ إِذاً عَلَى بَنِی أُمَیَّةَ وَ لَا عَتْبَ عَلَى زَعْمِهِمْ- یَا ابْنَ عَمِّ مَنْ زَعَمَ أَنَّ الْحُسَیْنَ لَمْ یُقْتَلْ- فَقَدْ كَذَّبَ رَسُولَ اللَّهِ وَ عَلِیّاً- وَ كَذَّبَ مَنْ بَعْدَهُ مِنَ الْأَئِمَّةِ ع فِی إِخْبَارِهِمْ بِقَتْلِهِ- وَ مَنْ كَذَّبَهُمْ فَهُوَ كَافِرٌ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ- وَ دَمُهُ مُبَاحٌ لِكُلِّ مَنْ سَمِعَ ذَلِكَ مِنْهُ‏- راوى میگوید: حضرت صادق علیه السّلام پس از این مقاله بمن فرمود: یا بن عم! ضرر این گونه اخبار جعلى براى اسلام و مسلمانان كمتر است از ضرر و خطر اخبار ساختگى آن گروهى كه خودشان را بما بستند و گمان مینمایند، داراى دوستى ما و معتقد به امامت ما میباشند. زیرا آنان این طور گمان میكنند، امام حسین علیه السّلام شهید نشده و شهادت آن حضرت نظیر عیسى بن مریم بر مردم اشتباه شده! پس بنا بر این، به گمان آنان عتاب و ملامتى بر بنى امیه كه حسین را شهید كرده‏اند نخواهد بود! یا بن عم! كسى كه گمان كند، امام حسین علیه السّلام شهید نشده پیغمبر خدا و على مرتضى و امامانى را كه بعد از ایشان خبر از شهادت امام حسین داده‏اند تكذیب نموده است و كسى كه آنان را تكذیب نماید بخداى بزرگ كافر شده است و خون او براى هر شخصى كه این مطلب را از وى بشنود مباح است.

قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْفَضْلِ فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ- فَمَا تَقُولُ فِی قَوْمٍ مِنْ شِیعَتِكَ یَقُولُونَ بِهِ- فَقَالَ ع مَا هَؤُلَاءِ مِنْ شِیعَتِی وَ أَنَا بَرِی‏ءٌ مِنْهُمْ- قَالَ فَقُلْتُ فَقَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِی السَّبْتِ- فَقُلْنا لَهُمْ كُونُوا

عبد اللَّه بن فضل گفت: یا بن رسول اللَّه! در باره آن شیعیانى كه یك چنین عقیده‏اى دارند چه میگوئى!؟ فرمود: آنان از شیعیان من نیستند، من از ایشان بیزارم.

راوى میگوید: به آن حضرت گفتم: پس معناى قول خداى سبحان چیست كه (در آیه- 62- سوره بقره) میفرماید: شما میدانید، ما به آن افرادى كه در روز شنبه سركشى نمودند گفتیم: بوزینه‏هائى باشید رانده شده. فرمود: آنان گروهى بودند كه مدت سه روز مسخ شدند (یعنى از شكل انسان بشكل حیوان در آمدند) و مردند و نسلى بجاى ننهادند. بوزینه و خوك‏ها و سایر مسخ‏شدگان فعلى نظیر و شبیه آنها میباشند. و گوشت آنچه كه فعلا شبیه آنها دیده مى‏شود خوردنى نیست.

سپس امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود: خدا غلاة و مفوضه‏  را لعنت كند.

بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار    ج‏44    269     باب 32 أن مصیبته صلوات الله علیه كان أعظم المصائب و ذل الناس بقتله و رد قول من قال إنه ع لم یقتل و لكن شبه لهم ..... ص : 269

 

 

---

• |نویسنده: برنامه سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین ابراهیم بهاری در شب وفات حضرت زینب سلام الله علیها حسینیه غمخانه حضرت زینب نازی اباد خیاب | 
• |طبقه بندی:عاشورائیان،  | 
• |نظرات( |