شب گذشته استقلال تهران با دو گل زیبای کاپیتان وریا و ارسلان مطهری مس رفسنجان را شکست داد و این یعنی شکسته شدن طلسم برد در اولین مسابقه فصل پس از ۴ فصل که استقلال در آنها امتیاز از دست می‌داد.
گرچه این موضوع سبب ایجاد امیدواری در دل هواداران استقلال کرده است، اما باید در نظر داشت با وجود اینکه مس رفسنجان تیم بسیار خوبی - و به قول گزارشگر معروف کشتی: چِقِر و بد بدنی - بود اما هر دو گل استقلال روی اشتباهات فاحش خط دفاع این اتفاق افتاد.
اگرچه از جهتی از ابتدا تا پایان بازی کاملا مشخص بود که استقلال برای این بازی برنامه مشخصی دارد و چشم به ضد حملات سریع دوخته و گلهای استقلال اگرچه روی اشتباهات تیم مقابل ولی تحت فشار تیم استقلال رخ داد، اما باید به این نکته هم توجه داشت که استقلال در بازی نخست آنچنان که باید شاداب نبود. اگرچه این موضوع در لیگ ایران طبیعی است که تا زمان جا افتادن تیم هفته‌های متوالی می‌گذرد، اما در سطح اول و شاید دوم فوتبال دنیا چنین چیزی تقریبا خنده‌دار به نظر می‌رسد.
چند نکته مثبت در مورد بازی دیشب که باید به آن اشاره کرد، نخست اینکه با وجود تمام مشکلات و حواشی‌ای که استقلال در انتهای فصل گذشته با آنها مواجه بود و ناکامی‌هایی که دست از سر این تیم بر نمی‌داشت، بر خلاف فصول گذشته استقلال از نظر روانی آماده شروع لیگ بود و این بسیار قابل تقدیر است که این مورد میسر نبود مگر با تلاش کادر فنی و همدل شدن بازیکنان.
دوم اینکه شیوه بازی نشان می‌داد کادر فنی با توجه به نفرات حاضر در تیم و آنالیز تقریبی از تیم رقیب و طرز تفکر سرمربی آن، برای این بازی طرح و برنامه مشخصی داشت. اگرچه نام بردن از اعضای کادر فنی بعنوان مغز متفکر گمانه‌زنی است، اما به نظر می‌رسد صمد مرفاوی مشاور بسیار خوبی برای فکری خواهد بود.
و نکته آخر اینکه شاید با وجود تمام مشکلات عجیب و غریبی که استقلال در پایان فصل گذشته و پیش از شروع فصل جدید، از حاشیه‌های تغییر مدیریت و انتخاب مدیرعامل جدید تا انتخاب سرمربی و پنجره بسته و... داشت، اما حفظ شاکله اصلی تیم، امتیازی بود که در تمام فصولی که استقلال بازی‌های ابتدای فصل را از دست می‌داد از آن بی‌بهره بود و این یکی از گلهای وزیر برای تیم رقیب در فصول گذشته بود...
