اژدهای سیاست - مارمولک سکس؛ به بهانه اخبار جدید

ارسال به

امیرهوشنگ افتخاری راد در سایت تز یازدهم بحثی را در باب جنیستی کردن سیاست باز کرده است وگمان  می کنم این موضوع، از آن موضوعاتی است که تا به قدر عالی کاویده نشود، نباید رهایش کرد.بهانه افتخاری راد، مطلبی است که در مجله اندیشه پویا آمده است.روشی برای شکست دادن دشمن با هر ابزاری؛ همان روشی که دوستان اخلاق گرا، به خاطرش سرزنشها نثار لنین کردند. تا دیروز نه لنین، که برادران خودی را – که بعدا بر همین اساس غیرخودی شدند- با چوب مخلمین خشونت فروکوبیدند و خیال خود و دنیا را آسوده ساختند.

مارکس را ریمون آرون بزرگترین پیغمبر اجتماعی ما می شناسد. در احوال زندگی مارکس آمده که از انگلستان به فرانسه و از آنجا به پروس اخراج شد. سردبیر روزنامه ای هم بود که بخاطر شفاف و بلکه رسوا کردنهای نظام سیاسی، تعطیلش کردند.وسایل منزلش را صاحبخانه به خاطر ناداری اش، توقیف کرد.دوتا از دخترانش از شدت بیماری و گرسنگی پیش چشمان پدر و مادر  مردند.بقیه اهل منزل هم به ضعف شدیدی دچار گشتند که قدمی با مرگ فاصله داشتند. 6 ماه از سال را سیب زمینی می خوردند؛ چون ارزان ترین ماده غذایی بود.

تلاشهای مارکس در مبارزه با استثمار کنندگان یعنی بورژواها، و تدوین مقالات و کتابهایی که هنوز هم خوانندگان زیادی در میان انسانهای بزرگ دارد، نشان می دهد که مارکس، کوچک نبوده است.میراث فکری و سیاسی وی هم چندان «عظیم» است که کمتر انسانی را در قرن 20 و 21 تحت تأثیر قرار نداده باشد.برپایی حکومتهای موفق و ناموفق در چندقاره دنیا هم نشان دادند که مارکس بزرگ است و نمی توان به پایش پیچید مانند گفتگوی کدو با چنار در یکی از قصاید پروین اعتصامی.جماعتی که سراغ زندگی مارکس رفتند، نرفتند که زندگی و زمانه یک نابغه را تحلیل کنند، رفتند در پستوهای خانه مارکس بگردند تا بپرسند حالا که مارکس از کاندوم! استفاده می کرده، پس چرا خدمتکار یا  کلفتش به طور ناشرعی از او باردار شد؟!.نتیجه اینگونه پژوهشهایی با هزینه های سنگین و اعتبارات میلیاردی، هیچ بود به اضافه یک کشف بزرگ: اینکه مؤسس مکتب عدالتخواه، کنش جنسی غیرمشروع داشته و بنابراین به کلی باید اندیشه وی را از جهان اذهان و اعیان سترد.این گروه که خودشان را پیامبران اخلاق می دانستند مدعی بودند که کنشگر یا مبارز سیاسی یا تئوریسین سیاست و اقتصاد باید کاملا عدالتی – معدلتی باشد آنهم با استانداردهای ما. اندیشه ی یک مبارز در سر اوست و بنابر قانون و عرف نقادان،مبارز نبایست فعالیت سکسی داشته باشد.عقل حجت موجه ماست آن هم تا به جایی که با عصای  ما لی لی کند، عقل اگر قرار باشد بی محابا از روی  خطوط قرمز شلنگ تخته کند به سرپنجه رستمین سنت و با گرز گران تعطیل می شود.و بدین گونه حق نسیان فرض اولی تری را که خود باید ادا می کردند، به طاق دموکراسی مذهبی کوبیدند و همین گام اول بی اعتباری بنیانهای اخلاقی مورد اتکای آنها بود.سیاست چون اژدها وارد شد. دین و مذهب را تا مرز بی اعتباری در ارواح آدمیان سنتی پس راند، و آنگاه به اسلحه قلع و قمع مخالفان بدلش کرد؛ میدان فرهنگ هم باید یکسره پاکسازی می شد تا ایدئولوژی در حداکثر توان بتواند در روزنامه ها و شبکه های تلویزیون و مدارس، مشروعیت به دست بیاورد؛ میدان جامعه هم با نمادهای نظامی و پادگانی قبلا تسخیر شده بود.در مراکز عالی هم ابزار مدرنِ یک دست سازی یا سراسربینی اورولی – فوکویی با سرعت نصب شدند و ابزار اتهام و جرم تراشی که قبلا صدایی بود، تصویری هم شد- زنده و همیشه در دسترس - تا کسی را یارای انکار هم نباشد.

اما اینها کافی نبود. سکس، حتی در محدوده و چارچوب دین باید مرز داشته باشد.انسانی که تنها در یک وجه با حیوان فرق دارد، اجازه بهره گیری از این لذت را ندارد چون لذتی کمتر انسانی بیشترحیوانی است. شروعش معادل غرق شدن در آن است.این تئوریسین های وطنی، تا بدانجا پیش رفتند که اوقات بچه سازی را هم تعیین کردند و رختخوابها را باز یشتر در گاز انبر سیاست قرار دادند...- ادامه دارد-

• آخرین ویرایش:چهارشنبه چهارم تیرماه سال 1393