ارسال به

ژیژک در پاسخ به پرسشی در مورد مداراگری در جهان امروز، به نکته ی ظریفی اشاره می کند.این که گاهی لازم است ما علیه خودمان طغیان کنیم.علیه خودمان دست به خشونت بزنیم.این خشونت، الزامن خشونت فیزیکی هم نیست ( هر چند می توان گستره ی آن را آن قدر در نظر گرفت که شامل این هم بشود)، بلکه خشونت نمادینی است که نتایج اخلاقی قابلی برای شخص دارد.متدینان و مذهبیون می توانند این حکم ژیژک را مثلن در مورد تحمیل سختی پرهیزکاری به بدن ( به مثابه سرمایه فیزیکی و نمادین) تفسیر کنند. انگار می شود خشونت مورد نظر ژیژک را توسعه داد و آن را ذیل نوعی از انواع سرمایه ای در نظر آورد که بوردیو وارد ادبیات جامعه شناسی کرده.منظورم این است که «خشونت نمادین» علیه خود را جزیی از سرمایه نمادینی محسوب کرد که یک جا هم در تذهیب اخلاق مدنی کنشگر در جامعه نفوذ کند و او را مدنی تر کند ( یعنی کنشگر را عام گراتر تربیت کند)؛ هم حق طغیان علیه هر رژیم سیاسی را نهادینه کند و هم سرمایه ای محسوب شود که در تعیین خاستگاه طبقاتی کنشگر ( طبقه ی اقتصادی و اجتماعی اش) نقش داشته باشد، هم چنان که مثلن تحصیلات، درآمد یا شبکه ی روابط اجتماعی در تعیین این جایگاه در قشربندی اجتماعی دخالت دارد.به احتمال زیاد اگر شهروندانی داشته باشیم که خشونت علیه خود را به یک عنصر فرهنگی قوی تبدیل کنند،آنگاه این «حق مدنی» به طغیان در برابر رژیم های سیاسی تبدیل خواهد شد و همین عنصر، سد محکمی می شود در برابر نگرش های ایدًَیولوژیکی که بر زندگی خصوصی آدم ها سیطره دارد.اینکه در آیین نامه های استخدامی وضعیت زندگی خصوصی افراد را ملاک داشتن شغل قرار می دهند (پرسش هایی مانند دین و مذهب یا وضعیت تأهل و تجرد و ..) در واقع خشونت ورزی سیاست بر زندگی خصوصی و مدنی آدمهاست. از این منظر است که می گویم حق خشونت علیه خود را تثبیت کنیم تا زندگی آزادانه تری داشته باشیم.

• آخرین ویرایش:یکشنبه بیستم اسفندماه سال 1396

ارسال به

 با دوستم از پل میدان شهدا رد می شدیم.تنها شبی که من در اهواز بودم و در آسمان ستاره  دیدم.حواسم به کارون بود.یک جفت دمپایی جلو پایه ستون قوسی روی پل دیدم.داشتم فکر می کردم این که سالم بودهَََُِّ ، چرا رهایش کرده اند؟. دیدم جوانی از بالای همان ستون قوسی، بدون هیچ وسیله امنیتی بازی می کند.به نظرم آمد بازی کردن روی این همه ستون آهنی آنهم بدون هیج وسیله کمکی خیلی خطر دارد. سراسیمه پرسیدم: نمی ترسی؟. خندید.

دوستم گفت: چیزی برای از دست دادن ندارد، پس نمی ترسد...

• آخرین ویرایش:سه شنبه یکم اسفندماه سال 1396