کرامت انسان در ایران

ارسال به

در دوره مدرن، انسان مرکز و محور جهان قرار گرفت و همه ارکان جهان در خدمت او. اشاعه این تفکر هم پیش از همه، توسط فلاسفه و میراث بران عهد روشنگری انجام شد. کسانی مانند اگوست کنت که مرحله اثباتی را زمان حاکمیت دانش و دانشوران می دانست. این اندیشمندان به صورت پیدا و پنهان، از ناکارآمدی اداره و مدیریت جوامع به وسیله دین و متدینین سخن گفتند؛ چرا که تجربه ای طولانی از این ناکامی و ناکارآمدی را در تاریخ پیش روی داشتند.پیروزی این تفکر با هر اسم و عنوانی که باشد، معادل ارج نهادن به انسان بما هو انسان فارغ از دین و مذهب و رنگ و جنس و قومیت و ملیت و... بود. نفس انسان بودن او را واجد حقوقی می کرد که به خصوص دولتها متعهد و ملتزم به رعایت آنها بودند. هم از این روست که عبدالکریم سروش با بنیاد نهادن مکاتب اخلاقی، حتی دین ( و همچنین اخلاق)را به خادم و مخدوم تقسیم می کند.خلاصه اینکه انسان به مرتبت و منزلتی دست یافت که پیش از آن نداشت.سیاست و اقتصاد و دین و فرهنگ و... همگی در خدمت آسایش و آرامش انسان قرار گرفتند و به خصوص پس از تشکیل دولتهای رفاه محور در قرن بیستم آن رتبت و منزلت فزونی یافت.تقسیم بندی های کسانی مانند فوکو با مفاهیمی چون ابژه و سوژه نیز ریشه در همین فرایند و تفکر داشتند.

امروز شنبه 8 اسفند 1394.

در ایران، هیجانات و احساسات و معادلات سیاسون و نظامیان و اقتصاددانان، متمرکز شده بر نتایج انتخاباتی که در واقع نمایشی است از پیش طراحی شده تا کسانی به سودای دستیابی به منابع قدرت، آن را اجرا کنند و به مدد رسانه های جمعی و قطب بندی های کاذب، سخن از مشارکت سیاسی و دموکراسی برانند. گویی معنای این مفاهیم گرانقدر در ایران اسلامی کاملن وارونه شده است.سخنرانی ها و اطلاعیه های جماعت مثلن انتخاب شونده را که تورق می کنی، یکسره سخن از خدمت به مردم گفته اند و تکلیفی که از منشأ الهی به آنان الهام شده تا وارد این معرکه طاقت فرسا بشوند.

در همین روز، مرد کارتن خوابی در تهران دچار مرگ شده است و تصویرش را رسانه ها مخابره کرده اند.سیاسیون چنان درگیر نتایج انتخابات هستند که یادشان نیست برای خدمت به کدامین مردم چنگال به سر و روی همدگر می کشند؟. آیا، کرامت انسانی را که فریاد می زنند همین کارتن خوابی و فقر و بیکاری و اعتیاد و روسپی گری و کارگری جنسی و... معنا نمی کند؟.

به راستی مدیران جامعه ایران که در وقت و بی وقت مستمع را از آیه و حدیث و روایت بی نصیب نمی گذارند، فرصت دیدن این تصویر و ده ها مورد از این را که هر روز در مسیر منزل – محل خدمت شان!! اتفاق می افتد، دارند؟!.

 و این همه نابسامانی نشان از آن ندارد که دینداران و به خصوص فقیهان توانایی پاسداشت مقام انسانی و مدیریت جامعه را ندارند؟. این حرمت و کرامتی بود که وعده داده بودند؟.

• آخرین ویرایش:شنبه هشتم اسفندماه سال 1394