نکات ناب نهج الفصاحه (قسمت نوزدهم)

گناه (بخش پنجم)

آثار گناهان

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر گاه گناه و فساد بنده به اوج خود رسید، صاحب اختیار چشمان خود می‏شود و با آن‏ها هر گاه بخواهد می‏گرید.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر گاه گناه پنهانی باشد، جز گنهکار را ضرر نمی‏رساند، اما وقتی آشکار شد و زود اصلاح نگردید، جامعه را آسیب می‏رساند.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: چهار چیز است که هر یک به تنهایی انسان را خانه خراب می‏کند به طوری که با برکت نیز آباد نگردد: خیانت، دزدی، شراب خواری و زنا.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: همانا آدم قبل از آن که دچار خطا و گناه گردد، مرگش پیش چشمش و آرزویش پشت سرش بود اما وقتی که مرتکب گناه گشت، خداوند آرزویش را پیش چشمش و مرگش را پشت سرش قرار داد. از این رو، پیوسته آرزو می‏کند تا می‏میرد (و به آرزوهایش نمی‏رسد).

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر گاه خداوند بر امتی غضب نماید آنها را در زمین فرو نبرد و مسخ ننماید، قیمت‏ها گران و آسمان از باریدن بر آنها منع شود و اشرارشان زمام امورشان را به دست گیرند.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: (گاهی) خدای تعالی بنده را از گناهی که انجام داده، منتفع می‏سازد (و به او حال توبه و انابه و مناجات می‏دهد).

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: نیکی، مندرس و کهنه نمی‏شود، و گناه، فراموش نمی‏گردد، و خدای دادگر، نمی‏میرد. (بنابراین،) هر چه می‏خواهی انجام بده (اما بدان که) همان طوری که وام می‏دهی، وام می‏گیری.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: داود علیه السلام فرمود: ای کشت کننده گناهان! تو خارهای آن را درو خواهی کرد.

آثار دوری از گناه

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: کمتر گناه کن تا مرگ بر تو آسان گردد.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر کاری را که بنده صرفاً به خاطر خدا ترک کند، خداوند در عوض، چیزی را که برای دین و دنیای او بهتر باشد بدو می‏دهد.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: هر که به انجام گناهی همّت گمارد سپس آن را ترک کند، (این ترک گناه) برای او نیکی محسوب گردد.

بهترین گنهکاران

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: همه فرزندان آدم، خطاکارند و بهترین خطاکاران، توبه کنندگانند.

نکوهش گنهکاران

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله: درباره سه کس پرسش نکن (و نسبت به آنها بی‏اعتنا باش): مردی که از جماعت دوری گزیند و پیشوای خود را نافرمانی کند و سرکش و گناهکار بمیرد؛ کنیز یا غلامی که از مولای خود بگریزد و بمیرد؛ و زنی که در غیاب شوهرش در حالی که مخارج او را داده است، آرایش نماید. پس، درباره آنها چیزی نپرس.

بهــــــــــــشتیان

منبع: کتابخانه پیامبر اعظم، مدینة العلم

WWW.Beheshtiyan.mihanblog.com