> حدیث قدسی 9

أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى دَاوُدَ ( ع )

یَا دَاوُدُ- إِنِّی وَضَعْتُ خَمْسَةً فِی خَمْسَةٍ- وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهَا فِی خَمْسَةٍ غَیْرِهَا فَلَا یَجِدُونَهَا

 وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِی الْجُوعِ وَ الْجَهْدِ

                        وَ هُمْ یَطْلُبُونَهُ فِی الشِّبَعِ وَ الرَّاحَةِ فَلَا یَجِدُونَه

 وَضَعْتُ الْعِزَّ فِی طَاعَتِی

                        وَ هُمْ یَطْلُبُونَهُ فِی خِدْمَةِ السُّلْطَانِ فَلَا یَجِدُونَهُ

وَ وَضَعْتُ الْغِنَى فِی الْقَنَاعَةِ

                        وَ هُمْ یَطْلُبُونَهُ فِی كَثْرَةِ الْمَالِ فَلَا یَجِدُونَهُ

وَ وَضَعْتُ رِضَایَ فِی سَخَطِ النَّفْسِ

                        وَ هُمْ یَطْلُبُونَهُ فِی رِضَا النَّفْسِ فَلَا یَجِدُونَهُ

وَ وَضَعْتُ الرَّاحَةَ فِی الْجَنَّةِ

                        وَ هُمْ یَطْلُبُونَهَا فِی الدُّنْیَا فَلَا یَجِدُونَهَا.

 خدای تعالی وحی نمود بر حضرت داود (ع) که :

اى داود ! من پنج چیز را در پنج چیز قرار داده ام ، ولى مردم آنها را در پنج چیز دیگر مى‏جویند و نمى‏یابند.

علم حقیقی را در گرسنگى و تلاش و كوشش قرار داده ام

                         ولى مردم آن را در سیرى و راحتى مى‏جویند و نمى‏یابند.

 عزّت را در اطاعت از خودم نهاده‏ام

                        ولى مردم آن را در خدمت به سلاطین طلب مى‏كنند و نمى‏یابند.

بى‏نیازى را در قناعت قرار داده ام

                         ولى مردم آن را در مال زیاد مى‏جویند و نمى‏یابند.

رضایت خودم را در نارضایتى نفس نهاده‏ام

                         ولى مردم آن را در رضایت نفس طلب مى‏كنند و نمى‏یابند.

و راحتى و آسایش را در بهشت قرار داده‏ام

                        امّا مردم آن را در دنیا مى‏جویند و نمى‏یابند.

> حدیث قدسی 10

رُوِیَ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنیِنَ عَلَیْهِ السَّلامُ:

إنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ سَألَ رَبَّهُ فِی لَیْلَةِ الْمِعْراجِ فَقالَ :

یا رَبِّ ! أیُّ الاْعْمالِ أفْضَلُ؟

فَقالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ :

لَیْسَ شَیْءٌ عِنْدِی أفْضَلَ مِنَ التَّوَكُّلِ عَلَیَّ وَالرِّضا بِما قَسَمْتُ.

از امیر مؤمنان(علیه السلام) روایت شده است كه :

پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله وسلم) در شب معراج از پروردگارش پرسید :

پروردگارا ! برترین و شریفترین كارها كدام است ؟

خداوند عزّوجلّ در پاسخ فرمود :

هیچ عملى نزد من بالاتر از توكل بر من و راضى بودن به آنچه كه من قسمت كرده ام ، نیست.

> حدیث قدسی 11

یا أحْمَدُ! اِحْذَرْ أنْ تَكُونَ مِثْلَ الصَّبِیِّ

إذا نَظَرَ إلَى الاْخْضَرِ وَالاْصْفَرِ أحَبَّهُ

وَإذا أُعْطِیَ شَیْئاً مِنَ الْحُلْوِ وَالْحامِضِ اِغْتَرَّ بِهِ.

اى احمد! بپرهیز از اینكه مانند بچّه باشى

كه هرگاه به سبز و زرد نظر مى افكند، به آنها دل مى بندد

و یا ترش و شیرین در اختیارش قرار مى گیرد، نسبت به آن فریفته مى شود.

فَقالَ: یارَبِّ! دُلَّنِی عَلى عَمَل أتَقَرَّبُ بِهِ إِلَیْكَ.
قالَ: اجْعَلْ لَیْلَكَ نَهاراً وَنَهارَكَ لَیْلاً.
قالَ: یارَبِّ! كَیْفَ ذلِكَ؟

قَالَ: اجْعَلْ نَوْمَكَ صَلاةً وَطَعامَكَ الْجُوعَ.
یا أحْمد! وَعِزَّتی وَجَلالِی ما مِنْ عَبْد ضَمِنَ لِی بِأَرْبَعِ خِصال إِلاّ أدْخَلْتُهُ الْجَنّةَ،

یَطْوِی لِساَنهُ فَلا یَفْتَحُهُ إِلاّ بِما یَعْنِیهِ

وَیَحْفَظُ قَلْبَهُ مِنَ الْوَسْواسِ

وَیَحْفَظُ عِلْمی وَنَظَری إِلَیْهِ

وَتَكُونُ قُرَّةُ عَیْنَیْهِ الْجُوعُ.

پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) عرض كرد: خداوندا! مرا راهنمایى كن كه با چه كارى به تو تقرّب جویم؟

خداوند فرمود: شب خود را روز و روز خود را شب قرار بده.
عرض كرد: چگونه چنین كنم؟

فرمود: خوابت را نماز و غذایت را گرسنگى قرار بده.
اى احمد! به عزّت و جلالم سوگند كه هر بنده اى كه چهار صفت را براى من ضمانت كند، من نیز او را به بهشت وارد مى كنم:

> حدیث قدسی 12

یا أحْمَدُ! عَجِبْتُ مِنْ ثَلاثَةِ عَبِید;

عَبْد دَخَلَ فِی الصَّلاةِ وَهُوَ یَعْلَمُ إلى مَنْ یَرْفَعُ یَدَیْهِ وَقُدّامَ مَنْ هُوَ وَهُوَ یَنعَسُ.
وَعَجِبْتُ مِنْ عَبْد لَهُ قُوتُ یَوْم مِنَ الْحَشیشِ أوْ غَیْرِهِ وَهُوَ یَهْتَمُّ لِغَد

وَعَجِبْتُ مِنْ عَبْد لا یَدْرِی أنِّی راض عَنْهُ أوْ ساخِطٌ عَلَیْهِ وَهُوَ یَضْحَكُ.

اى احمد! از سه بنده خود تعجب مى كنم:

بنده اى كه به نماز ایستاده و مى داند كه دستهاى خودرا به جانب چه كسى دراز كرده و در پیشگاه چه كسى ایستاده و در عین حال خواب آلود است.
و تعجّب مى كنم از بنده اى كه روزىِ امروز خود را از سبزى مختصرى دارد ولى براى فردایش به فكر فرو رفته است.
و تعجّب مى كنم از بنده اى كه نمى داند آیا من از او راضى هستم یا بر او غضبناكم، ولى خندان است.