جیرجیرک ها

   یک کلمه بیشتر ندارند


با همان یک کلمه هم ، 

بی شک ، چیزی به جز

            "دوستت دارم" نمی گویند


دیوانه که نیستند ...

کدام حرف را جز این

   می توان تا صبح بیدار ماند

                        و این همه تکرار کرد

رویا شاه حسین زاده

بیدار می شوی

به خودت صبح بخیر می گویی

برای خودت چای می ریزی

            تکیه می دهی به خودت

و فکر می کنی

 دل ات برای چه کسی

            باید تنگ می شده است؟

و فکر می کنی ...

چرا هیچکس

آنقدرها که باید خوب نبود ؛

که بی او

این صبح شهریور

            از گلویت پایین نرود .

رویا شاه حسین زاده

شبیه مه شده بودی !

نه می‌شد در آغوشت گرفت

                        و نه آن‌سوی تو را دید !

تنها می‌شد ،

                 در تو گم شد !

                                    گم شدم ...

رویا شاه حسین زاده

مرد اگر بودم

نبودنت را غروب های زمستان

در قهوه خانه ی دوری ، سیگار می کشیدم

نبودنت دود می شد

و می نشست روی بخار شیشه های قهوه خانه

بعد تکیه می دادم به صندلی

چشمهایم را می بستم و انگشتانم را

 دور استکان کمر باریک چای داغ حلقه می کردم تا بیشتر از یادم بروی 

نامرد اگر بودم

نبودنت را تا حالا باید فراموش کرده باشم

مرد نیستم اما ، نامرد هم نیستم

زنم و ...

نبودنت ، پیرهنم شده است !

رویا شاه حسین زاده

من زخم‌های بی‌نظیری به تن دارم ؛

                        اما تو مهربان‌ترین‌شان بودی

                                    عمیق‌ترین‌شان ، عزیزترین‌شان

بعد از تو آدم‌ها

تنها خراش‌های کوچکی بودند بر پوستم

                        که هیچ‌کدام‌شان به پای تو نرسیدند

                                                            به قلبم نرسیدند ...

رویا شاه حسین زاده