تـــو آمده ای جان به لب من برسانی

من پای تو یک عمر بمانم تو نمانی

من عشق به تو دادم و عمری تو به من درد

این عشق چرا این همه بیرحم ترت کرد

من خوب شدم عشق تو پروانگی ام بود

این خوب شدن هدیه ی دیوانگی ام بود

از آن نفسی که به دلم عشق تو کم شد

چرخیدن من دور تو گرداب خودم شد

با اینکه همه عمر مرا کشت خیالت

هر آنچه گرفتی ز من و عشق حلالت

تو دورترین ساحل قلب منِ بی دل

من غربت پارو زدن کشتیِ در گِل

از داغ بزرگی که نگاهت به دلم دوخت

یک شهر به حال من دیوانه دلش سوخت

یک شهر به حال من دیوانه دلش سوخت

از آن نفسی که به دلم عشق تو کم شد

چرخیدن من دور تو گرداب خودم شد

با اینکه همه عمر مرا کشت خیالت

هر آنچه گرفتی ز من و عشق حلالت

ای وای دلم وای دلم وای دلم وای

روزبه بمانی

یک شب که

هزار شب نمی شود  ...

گره بزن

سیاهی موهایت را

            به سیاهی شب

ماهم شو  ...

رسول عظیمی

+ هنوز می پرستمت

                هنوز ماه من تـــویی

هنوز مومنم ببین

                تنها گناه من تویی 

   روزبه بمانی

چشمامو بستم رو خودم ، از مرز تقدیرم بری

با اینکه میدونی خودت ، این بار می میرم بری

چشمامو بستم رو خودم ، مغلوب این تصمیم شم

یک عمر جنگیدم نری ، نه وقتشه تسلیم شم

تسلیم شم از دست می ری ، به بن بست میری

دلتنگی هام تکرار میشه ، آوار میشه

با فکر تو همخونه میشم ، دیوونه می شم

چیزی نگو از مقصدت ، تا من نرم دنبال تو

اما بگو وقتی بدم ، از کی بپرسم حالتو

آوار این تنهاییو ، کم کم نگاه کن تو خودت

چشمامو می بندم بری ، چشماتو وا کن رو خودت

تسلیم شم از دست می ری ، به بن بست میری

دلتنگی هام تکرار میشه ، آوار میشه

با فکر تو همخونه میشم ، دیوونه می شم

روزبه بمانی

یه روزایی مثل حالا فقط تو فکر آیندم

یه روزایی دلم خوش نیست همون روزا که می خندم


همیشه خوب می بینی همیشه حق ما با توست

واسه مثل شما دیدن چقدر چشما رو باید شست


کجای اعتقاد ما خرابه از دل ریشه

که هر کاری تو این دنیا عذاب آخِرت می شه


کجا می تونم عاشق شم کجای این همه فریاد

کجای زندگی باید جوونی یاد آدم داد


درست انگار افتادیم توی یک جنگ مغلوبه

نه اینور دلخوشی داریم نه اونور حالمون خوبه


کجا می تونم عاشق شم کجا دست تو رو می شه

کجای این همه وحشت جوونیمون شروع می شه

 روزبه بمانی

تو رو آرزو نکردم ته تنهایی جاده

آخه حتی آرزوتم واسه من خیلی زیاده

تو رو آرزو نکردم این یعنی نهایت درد

خیلی چیزا هست تو دنیا که نمی شه آرزو کرد

تو رو تا یادمه از دور از همین پنجره دیدم

بس که فاصله گرفتی به پرستشت رسیدم

من گذشتم از تبی که تو رو تو خونم ببینم

راضی ام به این که گاهی تو رو می تونم ببینم

نه امیدی به سفر نیست از همین فاصله برگرد

خیلی از فاصله ها رو با سفر نمی شه پر کرد

عمری پای تو نشستم که منو حالا ببینی

تو مثل کوهی که باید منو از بالا ببینی

 روزبه بمانی

شب از مهتاب سر میره ، تمام ماه تو آبه

                        شبیه عکس یک رویاست ؛ تو خوابیدی جهان خوابه

زمین دور تو میگرده ، زمان دست تو افتاد

                        تماشا کن سکوت تو ، عجب عمقی به شب داده

تو خواب انگار طرحی از گل و مهتاب و لبخندی

                        شب از جایی شروع میشه که تو چشماتو می بندی

تو را آغوش می گیرم ، تنم سر ریز رویا شه

                        جهان قد یه لالایی ، توی آغوش من جا شه

تو را آغوش می گیرم ، هوا تاریک تر میشه

                        خدا از دست های تو ، به من نزدیکتر میشه

زمین دور تو میگرده ، زمان دست تو افتاد

                        تماشا کن سکوت تو ، عجب عمقی به شب داده

تمام خونه پر میشه از این تصویر رویایی

                        تماشا کن ، تماشا کن چه بی رحمانه زیبایی

روزبه بمانی

تو با تمامِ قلب من نیومده یکی شدی
به قصد کشتن اومدی تمام زندگی شدی

بیا به قلب عاشقم بهونه ی جنون بده
اگه مثل من عاشقی تو هم به من نشون بده

من که بریدم از همه به اعتماد بودنت
دیگه باید چیکار کنم واسه به دست آوردنت

از لحظه ای که دیدمت بیرون نمی رم از خودم
دیگه قراره چی بشه بفهمی عاشقت شدم

دردِ منو کِی می فهمی ، عاشقتم چون بی رحمی
دوری اَزم تا رویا شی ، عاشقتم هر چی باشی

اگه به هم نمی رسیم تو با تمام من برو
همین برای من بسه که آرزو کنم تو رو

به من که فکر می کنی پر می شم از یکی شدن
همین برای من بسه ... که فکر می کنی به من

 روزبه بمانی