گفتی از ماه آسمان دلت بگو

گفتم برای اینکه

             از ماه تمام دلم بگویم

                        بگذار دمی و درنگی ببینمت

پرده توری را کناری زد و من دیدمش

همان ماه من بود

              که می خندید

خندیدم و قلم برداشتم

 و به یادگار بر روی ستون سنگی نوشتم

موسم اندوه که می رسد

                        ماه را نگاه کنید  …

مجتبی معظمی

هر که رفت

            پاره ای از دل ما را با خود برد

اما او که با ماست

                 او که نرفته است

از او بپرسید

         که چه می کند با دل ما ؟

مجتبی معظمی

یادم باشد

 حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

                   راهی نروم که بیراه باشد

                           خطی ننویسم که آزار دهد کسی را

یادم باشد که روز و روزگار خوش است

            همه چیز رو به راه و بر وفق مراد است و خوب

                                                تنها دل ما دل نیست ، آره 

مجتبی معظمی

گریه کردم گریه کردم اما دردم رو نگفتم
                        تکیه دادم به غرورم تا دیگه از پا نیفتم

چه ترانه بی اثر بود مثل مشت زدن به دیوار
                        اولین فصل شکستن ، آخرین خدا نگهدار

من به قله می رسیدم اگه هم ترانه بودی
                        صد تا سد رو می شکستم اگه تو بهانه بودی

اگه هم ترانه بودی اگه تو بهانه بودی
                        گریه کردم گریه کردم اما دردم رو نگفتم

با تو فانوس ترانه یه چراغ شعله ور بود
                        لحظه ها چه عاشقانه ، قاصدک چه خوش خبر بود

کوچه ها بدون بن بست ، آسمون پر از ستاره
                        شبا گلخونه ی خورشید ، واژه ها شعر دوباره
 
دست تکون دادن آخر توی اون کوچه ی خلوت 
                        بغض بی وقفه ی آواز ، گریه های بی نهایت

گریه کردم گریه کردم اما دردم و نگفتم
                                    گریه کردم ، گریه کردم ....

یغما گلرویی