وقتی دلم درگیر توست ؛

آن قدر زیبا می شوم

که گل ها از خجالت خیس شبنم می شوند

وقتی دلم درگیر توست ؛

آن قَدَر می خواهمت ... می خواهمت

که نمی گذارم دنیا به آخر برسد

وقتی دلم درگیر توست

من از خدا پُر می شوم

مثل اینکه برای دوست داشتن ات

هیچ وقت قرار نبوده است بمیرم

وقتی دلم درگیر توست

چهار فصل ، گل سرخ می شوم

پُر می شوم از کاج ها ، یک سبز ممتد می شوم

وقتی دلم درگیر توست 

پر می شوم از دختران گل فروش

که با کفش های پر از باران

و دست های خیس عطر تـــو

بهار را در شهر ، دست فروشی می کنند

وقتی دلم درگیر توست

و من ؛ خدایا چه قدر دوستت دارم

آه یک جور دیگر می شوم  !

پرویز صادقی

میان من و تو

            فاصله یک باران ست

و خیالت که

مرا از پنجره می گیرد

            و می برد قدم زنان تا عشق

می رسم به تـــو

            با تن پوشی از آغوش

و دست هایی پر از طراوت اوّلین سلام

گل سرخی

که گلبرگ گلبرگ

            در صدای عطرها

                        هجا می کند تو را  ...

میان من و تو

       فاصله یک باران ست

پرویز صادقی

پیش از تو

چنان مرده بودم

که هیچ مسیحی حریفم نمی شد

بعد از تو

چنان زنده ام

که هیچ نوحی به گردم نمی رسد

من ...

به اعجاز تـــو ایمان دارم

باغبان افسون گری

       که روح مرا به شکوفه می برد

و هر چیزی که

 می خواهم باشم ، هستم  !

پرویز صادقی

می گویند

   عشق خدا

         به همه یکسان ست

ولی من می گویم

مرا

 بیشتر از همه

            دوست دارد

وگر نه به همه

        یکی مثل تـــو می داد

پرویز صادقی

وقتی

به چشم هایت نگاه می کنم

مثل این ست که باز عاشق می شوم

تا به یاد آورم

چرا دوستت دارم

            و راه دیگری وجود ندارد

وقتی تـــو

وعده گاه می شوی

            و من پر از ملاقاتم  !


پرویز صادقی

خیالت که می وزد

       پنجره ، باران می شود

و بوسه ای تنها

راهی تـــو می شود در من

آنجا که نبودن ات

غمگین ترین جای باران ست

                        در پرسه های بی آغوش  ...


پرویز صادقی

راه هایی است

برای گفتن دوستت دارم

            که هیچ ربطی به واژه ها ندارند

مثل حالا

که در پایان شعرم

            من تو را می بوسم  ...

پرویز صادقی