عاشقت شدم که وقتی پاییز شد و هر کسی رفت توی لاک خودش کسی باشد که هوای این بی قراری ام را داشته باشد
عاشقت شدم که صبح های ابری بهانه ی لبخند باشی که صدایت طعنه بزند به خش خش برگ ها
عاشقت شدم که شعرهایم مخاطب خاص داشته باشند و آدم ها من و تـــو را با هم ورق بزنند
آن روز من به دلهره های بعد از نبودنت فکر نکردم
دلم خواست عاشقت شوم تا رنگ فصل ها را ما تعیین کنیم
شیما سبحانی
عاشقت نشده‌ام که نداشته باشمت ، که
بگذارم بروم ، که رفیق نیمه راه باشم .
رویاهایت را با جان طلب نکنم و در غم و لبخندت شریک نباشم .
شعر خواندن و گل خریدن و شمع روشن کردن نفهمم و حال عاشقانه‌ات را با بوسه و آغوش نخرم .
بزنی زیر آواز و مست نشوم ، از آینده بگویی و بگویم هیس!
برای گریه و لبخندت دوست می‌دارم
کلماتت وقتی که می‌نویسی
، نگاهت وقتی که به چشمان من است ، دستانت وقتی که شمعی روشن می‌کند ، و قلبت وقتی که به من گلی
هدیه می‌دهد نیست . برایم سعدی بخوان تا رفیق این همه سال عاشقی‌مان باز بگوید که من بی روی تو آرامم
نیست . که من از عهد آدم تو را دوست دارم و تو
از همان وقت که توی بهشت بوسیدمت ، عاشقم شدی
.
به آخرش فکر نکن ، چون این قصه پایان ندارد . چون
از ازل تا ابد عشق آن اتفاقی است که بین
و تو میافتد . مانگ میرزایی
با تـــو خوشبخت ترین عاشق
تاریخ منم
محمد صادق زمانی
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
