نام جاوید وطن ، صبح امید وطن
جلوه کن در آسمان همچو مهر جاودان

وطن ای هستی من ، شور و سرمستی من
جلوه کن در آسمان همچو مهر جاودان

بشنو سوز سخنم که همآواز تو منم
همه جان و تنم ؛  وطنم ، وطنم ، وطنم ، وطنم

بشنو سوز سخنم که نوا گر این چمنم
همه جان و تنم وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

همه با یک نام و نشان به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان ز صلابت ایران جوان
                        ز صلابت ایران جوان ز صلابت ایران جوان

بیژن ترقی

گل من چندین منشین غمگین
                        شام محنت بسر آمد
سر و دست افشان غم دل بنشان
                        غمخوارت از سفر آمد

ز چه بنشستی بگشا دستی
                                    آذین کن صحن و سرا را
که پس از غمها به رخ شبها
                                    آب و رنگ سحر آمد

شب مهتابی ز چه بیتابی
                        روشن کن شمع صبوری
منشین غمگین که مه دیرین
                        تابان و جلوه گر آمد

تو که آگاهی که چه شبهایی
                                    با یاد او بنشستیم
شب بارانی غم پنهانی
                                    رفت و نور بصر آمد

پس از آن دوری غم مهجوری
                        شور و شادی بر پا کن
ز غم پنهان نشوی گریان
                        چون او خندان ز در آمد

شب مهجوری ز ره دوری
                                    آوای رهگذر آمد
که سحر سر زد غم دل پر زد
                                    شادی از بام و در آمد

شب جانکاهی شرر آهی
                        زد ابر غم به کناری
به سر افرازی به دل افروزی
                        خورشید ما به در آمد

پس از هجران غم بی پایان
                                    پیدا شد خاتم عشقم
به دلم نوری چه شر و شوری
                                    زان مرغ خوش خبر آمد

بیژن ترقی

تو بمانی تو بمانی که چو جانی در برم

               تو ندانی که ز عشق تو چه آمد بر سرم

اگر چه جهانی مرا شده دشمن

               بمان تو برای شکسته دل من

                           که چشم دل من شود ز تو روشن

شدم به تو عاشق خطا که نکردم
                تور ا به غم تو رها که نکردم

                           برای دل تو چه ها که نکردم
                                       شدم به توعاشق خطا که نکردم

سخن دشمنان مشنو از برم تو مرو
                من به خاطر تو از جمله عزیزان یکباره بریدم

بخدا مست عشق توام
               تا که آتش غم شعله زد به دلم

                           دست از همه یارا بهر تو کشیدم
                                                 از جمله عزیزان یکباره بریدم

شکسته دلم را بده تو پناهی
                که طفل دل من نکرده گناهی

                          
مرا که ز عشقی نبوده نصیبی
               خدا کند ای گل مرا نفریبی

                           به درد دل من تو همچو طبیبی
                                       خدا کند ای گل مرا نفریبی

بیژن ترقی

دیدم تو خواب وقت سحـر
            شهزاده ای زریــن کمــــر
                        نشستـه رو اســـب سفیـــد
                                    می اومـد از کوه و کمــــر

می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش

                        می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش

کاشکی دلم رسوا بشـه ،

                        دریا بشـه ،

                        این دو چشـم پر آبــم

روزی که بختم وا بشه ،

                        پیدا بشه ،

                        اون که اومد تو خوابم

شهزاده ی رویـــــای من شایــــد تویــی
            اون کس که شب در خواب من آید تویی تــــو......

از خــواب شیـرین ،

            ناگـه پریــدم ،

                        او را ندیـــدم ،

                                    دیگــر کنــارم به خـدا

جانم رسیده ،

            از غصه بر لب ،

                        هر روز و هر شب ،

                                    در انتظارم به خـدا

دیدم تو خواب وقت سحـر
            شهزاده ای زریــن کمــــر
                        نشستـه رو اســـب سفیـــد

                                                می اومـد از کوه و کمــــر

می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش

                        می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش

بیژن ترقی

به رهی دیدم برگ خزان

            پژمرده ز بیداد زمان

                        کز شاخه جدا بود

چو ز گلشن رو کرده نهان

            در رهگذرش باد خزان

                        چون پیک بلا بود

 
ای برگ ستمدیدۀ پاییزی ،

            آخر تو زگلشن ز چه بگریزی؟

                      روزی تو هماغوش گلی بودی

                                   دلداده و مدهوش گلی بودی

ای عاشق شیدا ، دلدادۀ رسوا ، گویمت چرا فسرده ام

در گل نه صفایی ، نی بوی وفایی ، جز ستم ز وی نبرده ام

خار غمش در دل بنشاندم ، در ره او من جان بفشاندم

تا شد نوگل گلشن و زیب چمن

            رفت آن گل من از دست ،

                       با خار و خسی پیوست

من ماندم و صد خار ستم ، وین پیکر بی جان

            ای تازه گل گلشن ، پژمرده شوی چون من

                        هر برگ تو افتد به رهی ، پژمرده و لرزان

بیژن ترقی

تا بهار دلنشین،آمده سوی چمن
               ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
                         چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
                                     تا که گلباران شود کلبه ی ویران من

تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان
           تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان
                      چون سِپندم بر سر آتش، نشان بنشین دمی
                                  چون سرشکم در کنار،بنشین نشان سوز نهان

تا بهار دلنشین،آمده سوی چمن
              ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
                         چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
                                         تا که گلباران شود کلبه ی ویران من

بازآ ببین در حیرتم،بشکن سکوت خلوتم
            چون لاله ی تنها ببین،بر چهره داغ حسرتم
                       ای روی تو آیینه ام،عشقت غمِ دیرینه ام
                                   بازآ چو گل در این بهار،سر را بِنِه بر سینه ام

تا بهار دلنشین،آمده سوی چمن
              ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
                    چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
                                 تا که گلباران شود کلبه ی ویران من

بیژن ترقی

     دانلود آهنگ با صدای بنان