شادی‌هایت را بر صورت من بریز

فروردین من

و اضافه‌هایش را پست کن 

برای کسی که بهاری ندارد

شادا بهار

که دست مرا گرفته

 نمی‌دانم به کجا می‌برد

شادا من

که دست بهار را گرفته

به خانه خود می‌برم

محمد شمس لنگرودی

جزایر و اقیانوس ها را در می نوردم

کنار تو می نشینم

بر مویت دست می کشم

                    با تو سخن می گویم

بر می گردم ...

      بی آنکه مرا دیده باشی .

حیرت مکن که پنجره باز است

                         و عروسک هایت می خندند !

محمد شمس لنگرودی

بوی تو

بوی دست های خداست

که گل هایش را کاشته ، به خانه خود می رود

...

تو که با منی

صبحانه من لیوانی کهکشان شیری است

و تکه های تازه رعد و برق در بشقابم برق می زند

...

محمد شمس لنگرودی

غمگین مشو

              عزیز دلم ...

                        مثل هوا کنار توام

نه جای کسی را

                 تنگ می کنم

نه کسی مرا می بیند

            نه صدایم را می شنود

دوری مکن

            تو نخواهی بود

                        من اگر نباشم ...

محمد شمس لنگرودی

+ من نخواهم بود ، تو اگر نباشی ...

این مه

که دور درختان راه می رود

این مه می داند

            که چقدر دوستت دارم

این مه که منم

               و دور از تو

                        تاب تنم را ندارم .

محمد شمس لنگرودی

آتش باشی
            برای تو هیزم می‌شوم
                                    دریا بروی ؛ پارو

تو همیشه درست پنداشته‌ای

دل من
شبیه تكه سنگی است
كه می‌خواهم
تو با همه خستگی‌هایت
            یک لحظه به من تكیه كنی

محمد شمس لنگرودی