نازنینم ، نازنینم ، بخدا عاشقترینم
نازنینم ، نازنینم ، بخدا عاشقترینم

هزاران گل تو گلخونه نشسته
شقایق و بنفشه دسته دسته

ولی عاشقِ تو ای نازنینم
به هیچ گلی بجز تو دل نبسته

ببین کوچ پرستوها به سوته
سپیده آینه ای در روبه رو ته

همون عشقی که مارو دربه در کرد
عزیزم ، نازنینم ، عطر و بوته

برای توست که دشت پر از قشنگی ست
همیشه آسمونها لاجوردی ست

برای توست که رودخونه روونه
همینه تا افق رنگین کمونه

نازنینم ، نازنینم ، بخدا عاشقترینم
نازنینم ، نازنینم ، بخدا عاشقترینم

نبینم اشکی از چشمات بباره
کسی بر روی قلبت پا بذاره

بمیرم تا که اون روز رو نبینم
تو چشمات نازنینم سایه غم

همه بهارو بعد از تو شناختن
شب یلدا رو از موی تو ساختن

همون ها که ستاره نام گرفتند
از اون چشمای تو الهام گرفتند

تو خورشیدی که شب رو می سوزونی
تو برکه رو به دریا می رسونی

به هر جا پا بزاری تو بهاره
کویر زیر قدمهات سبزه زاره

بذار منت به من ای بهترینم
تا مثله خاک به زیر پات بشینم

به درگاه خداوند من چه کردم
که از لطفش بمن داد نازنینم

توی راه عاشقی فرصت تردیدی نیست
                        میدونی تو قلب من نقطه ی تزویری نیست

گریه ی شبونه رو جز تو كه تسكینی نیست
                        مثل این شكسته دل هیچ دل غمگینی نیست

تو چه دیدی كه بریدی تو ز هم پاشیدی
                                    تو چه بیهوده ز من رنجیدی

به چه جرمی چه گناهی تو منو سوزوندی
                                    غم عالم به دلم كوبوندی

به تو نفرین دلِ عاشق ، دلِ زار
                        تو منو غرق خجالت كردی

منه آزاده ی مغرور و ببین
                        تو چطور بنده ی عادت كردی

تو چه دیدی كه بریدی تو ز هم پاشیدی
                                    تو چه بیهوده ز من رنجیدی

به چه جرمی چه گناهی تو منو سوزوندی

                                    غم عالم به دلم كوبوندی

پاکسیما زکی پور

ﭼﺸﻤﻬﺎی ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﭻ ﺟﺎده

            ‫دﻟﻬﺮهﻫﺎی دل ﭘﺎک و ﺳﺎده

‫                        ﭘﻨﺠﺮه ی ﺑﺎز و ﻏﺮوب ﭘﺎﻳﻴﺰ

‫                                    ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎرون ﺗﻮ ﺧﻴﺎﺑﻮن ﺧﻴﺲ

‫ﻳﺎد ﺗﻮ ﻫﺮ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻲﻛﻮﺑﻪ

‫                        ﺳﻬﻢ ﻣﻦ از ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدن ﻏﻢ ﺗﻠﺦ ﻏﺮوﺑﻪ

‫ﻏﺮوب ﻫﻤﻴﺸﻪ واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮﻧﻲ از ﺗﻮ ﺑﻮده

‫                        ﺑﺮام ﻳﻪ ﻳﺎدﮔﺎرﻳﻪ ﺟﺰ اون ﭼﻴﺰی ﻧﻤﻮﻧﺪه

‫ﺗﻮ ذﻫﻦ ﻛﻮﭼﻪﻫﺎی آﺷﻨﺎﻳﻲ

‫            ﭘﺮ ﺷﺪه از ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺗﻦ ﻃﻼﺋﻲ

                        ‫ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻲ و وﺟﻮدﻣﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ

‫                                    ﺷﺎﺧﻪی خشک پیچک ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ

 ﻳﺎد ﺗﻮ ﻫﺮ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻲﻛﻮﺑﻪ

‫                        ﺳﻬﻢ ﻣﻦ از ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدن ﻏﻢ ﺗﻠﺦ ﻏﺮوﺑﻪ

‫ﻏﺮوب ﻫﻤﻴﺸﻪ واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮﻧﻲ از ﺗﻮ ﺑﻮده

‫                        ﺑﺮام ﻳﻪ ﻳﺎدﮔﺎرﻳﻪ ﺟﺰ اون ﭼﻴﺰی ﻧﻤﻮﻧﺪه

پاکسیما زکی پور

ﭼﻪ دردیست در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ ﺑﻮدن

‫                        ولی درﮔﻮﺷﻪای ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ

‫
ﺑﺮای دﻳﮕﺮان ﭼﻮن ﻛﻮه ﺑﻮدن

‫                        ولی در ﭼﺸﻢ ﺧﻮد آرام ﺷﻜﺴﺘﻦ

‫
ﺑﺮای ﻫﺮ لبی ﺷﻌﺮی ﺳﺮودن

‫                        ولی ﻟﺒﻬﺎی ﺧﻮد ﻫﻤﻮاره ﺑﺴﺘﻦ

‫
ﭼﻪ دردیست در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻊ ﺑﻮدن

‫                        ولی درﮔﻮﺷﻪای ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ

‫ﺑﻪ رﺳﻢ دوستی دستی ﻓﺸﺮدن

‫                        ولی ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﺨﻦ قلبی ﺷﻜﺴﺘﻦ

‫ﺑﻪ ﻧﺰد ﻋﺎﺷﻘﺎن ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﺧﺎﻣﻮش

‫                        ولی در ﺑﻄﻦ ﺧﻮد ﻏﻮﻏﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ

‫
ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ دوﺳﺘﺎن ﺑﺮ ﺧﺎک ﺳﭙﺮدن

‫                        ولی در دل اﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻦ

‫
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺮ دم ﻧﻮای دل زﻧﺪ ﺑﺎﻧﮓ

‫                        ﭼﻪ ﺧﻮش ﺑﺎﺷﺪ از اﻳﻦ ﻏﻤﺨﺎﻧﻪ رﺳﺘﻦ

پاکسیما زکی پور

خیلی وﻗﺘﻪ دﻳﮕﻪ ﺑﺎرون نزده

‫            رﻧﮓ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻧﺰده

‫                        خیلی وﻗﺘﻪ اﺑﺮی ﭘﺮﭘﺮ ﻧﺸﺪه

                                    دل آﺳﻤﻮن ﺳﺒﻜﺘﺮ ﻧﺸﺪه

ﻣﻪ ﺳﺮد رو ﺗﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ

            مثل ﺑﻐﺾ ﺗﻮی ﺳﻴﻨۀ ﻣﻨﻪ

                         اﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎم ﭘﺮ اﺷﻜﻪ ، ای ﺧﺪا

‫                                               وﻗﺘﺸﻪ دوﺑﺎره ﺑﺎرون ﺑﺰﻧﻪ

‫خیلی وﻗﺘﻪ ﻛﻪ دﻟﻢ ﺑﺮای ﺗﻮ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه

‫                        ﻗﻠﺒﻢ از دوری ﺗﻮ ﺑﺪﺟﻮری دﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪه

                                     خیلی وﻗﺘﻪ ﻛﻪ دﻟﻢ ﺑﺮای ﺗﻮ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه

‫                                               ﻗﻠﺒﻢ از دوری ﺗﻮ ﺑﺪﺟﻮری دﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪه

‫

ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰی دوﺳﺖ داشتنی ﻧﻴﺴﺖ

‫                        ﻛﻮه ﻏﺼﻪ از دﻟﻢ رفتنی ﻧﻴﺴﺖ

‫

 ﺣﺮف ﻋﺸﻖ ﺗﻮ رو ﻣﻦ ﺑﺎ کی ﺑﮕﻢ ؟

                        ‫ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎ ﻛﻪ آﺧﻪ گفتنی ﻧﻴﺴﺖ

خیلی وﻗﺘﻪ ﻛﻪ دﻟﻢ ﺑﺮای ﺗﻮ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه

‫                        ﻗﻠﺒﻢ از دوری ﺗﻮ ﺑﺪﺟﻮری دﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪه

‫                                    خیلی وﻗﺘﻪ ﻛﻪ دﻟﻢ ﺑﺮای ﺗﻮ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه

‫                                                ﻗﻠﺒﻢ از دوری ﺗﻮ ﺑﺪﺟﻮری دﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪه

‫

 پاﻛﺴﻴﻤﺎ زکی ﭘﻮر