به یک تلنگر فرو می پاشد

                        افکار قشنگ زنانه ام

مردانگی کن ،

             با احتیاط

                        از کوچه های ذهنم رد شو

قدم که برمی داری

               حواست باشد

                        از شهری شیشه ای عبور می کنی

 آرام رضوی

شاعری گفت :
            از این عشق حذر کن ! نکردم !

عابری گفت : گذر کن ! نکردم !
            ماندم و سخت گرفتار شدم
                                    عاشقی زار شدم  .

دل سپردم به پرستوی مهاجر !
                     مانده ا م ، موقع کوچش
                                    دلِ من را چه شود.

آرام رضوی

قلب من ! ای کودک لجباز بد ،
            هرچه می خواهی نباید داد زد .

بازی تو ، بازی با آتش است .
            آتش عشق ، بیخیال و سرکش است .

گریه کن ، در سینه ام فریاد کن ،
            هرچه خواهی ، بی وفا را یاد کن .

در دلم غوغا و لب هایم خموش .
            ای صدا! در بی صدایی هم بکوش .

تا که نامحرم نداند راز من ،
            راز این قلب پر از احساسِ من .

آرام رضوی