من و تو با لب تشنه ، تن ِ خسته ، لب یک چشمه رسیدیم

پیش رومون آب زمزم ، سوختیم اما قطره ای هم نچشیدیم

من همیشه با تو از روزای آفتابی می گفتم

بهترین ترانه رو با صدای تو می شنفتم

من و تو با لب تشنه تن خسته ...

تکسوار تو رسیده ، در بیا از کوه سپیده

کی به جز من برات از عاشقی گفته

کی به جز من همه حرفاتو شنفته

دلتو بزن به دریا ، بگذر از طلوع فردا

سفر ما از غروب تا به غروبه

اولین همسفرم اهل جنوبه

من و تو با لب تشنه تن خسته ...

عاشقیم ما عاشق تنهایی تلخ شبونه

عاشقیم ما عاشق اشکای گرم عاشقونه ...

من و تو با لب تشنه تن خسته ...

شبم از حادثه زخمی ، رنگ لاله صبح صادق

همه آدمای دنیا بسیجن ، دشمنانه واسه فتح قلب عاشق

رنگ آفتاب هم پریده آخرین لحظه رسیده

سهم ما همینه که جدا بمونیم

پُره  فریاد اما بی صدا بمونیم

من و تو با لب تشنه ، تن ِ خسته ، لب یک چشمه رسیدیم

پیش رومون آب زمزم ، سوختیم اما قطره ای هم نچشیدیم

منصور تهرانی

من و تو مسافر شب ، رو به سوی شهر خورشید

                        خسته از این رهسپاری زیر سایه های تردید

سبزی مزرعه مونو ، دست خشک باد سپردیم

                        توی شهر بی ترحم ، از غم بی کسی مردیم

هوای برگشتنم بود ، اگه بال و پری داشتم

                        بر می گشتم اگه اینجا خودمو جا نمی ذاشتم

واسه بیگانگی ما هیچ نگاهی آشنا نیست

                        آدما رنگ و وارنگن ، اما هیچکی شکل ما نیست

گرچه تو باغ بلوریم اما جنس شیشه نیستیم

                        با تنهای کاغذیمون توی دست آب شکستیم

هوای برگشتنم بود ، اگه بال و پری داشتم

                        بر می گشتم اگه اینجا خودمو جا نمی ذاشتم

چیه سوغات ِ من و تو ، وقت برگشتن از اینجا ؟

                        بشکنیم سد شب ُ تا ، برسیم به صبح فردا

می تونیم با هم بخونیم دوباره شعر رهایی

                        پُره فریاد شِه گلومون جای بغض و بی صدایی

هوای برگشتنم بود ، اگه بال و پری داشتم

                        بر می گشتم اگه اینجا خودمو جا نمی ذاشتم

هوای برگشتنم بود ...

منصور تهرانی
 

یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی

حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه
ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما

دشت بی فرهنگی ما هرزه تموم علف هاش
خوب اگه خوب، بد اگه بد، مرده دل های آدماش

دست من و تو باید این پرده ها رو پاره کنه
کی می تونه جز من و تو درد ما رو چاره کنه

یار دبستانی من با من و همراه منی
چوب الف بر سر ما بغض من و آه منی

حک شده اسم من و تو رو تن این تخته سیاه
ترکه ی بیداد و ستم مونده هنوز رو تن ما

منصور تهرانی

   دانلود آهنگ با صدای فریدون فروغی