تـــو

مرا به عصر حجر برمی گردانی !


زمانی که آدم ،

چایی را با خنده های حوا شیرین می کرد  !



احسان پرسا

امشب

شب اجابت امید و آرزوست

بانوی من !

 بیا و خودت مستجاب کن

احسان پرسا

+ آن شب قدری که گویند اهل خلوت ، امشب است !!

+ التماس دعا

در روز سیزده

همه در سبزه زار ، خوش !

من

روسری سبز تـــو را

                    آه می کشم ...

احسان پرسا

مردی كنار پنجره تنها نشسته است

مردی كه بخش اعظم قلب اش شكسته است


مردی كه روح زخمی او درد می كند

مردی كه تار وپود وی از هم گسسته است


چیزی درون سینه او می خورد ترک

سنگی میان تنگ بلورش نشسته است


مردم در انتظار نوای نی اند و مرد

حتی نفس نمی كشد از بس كه خسته است


با احتیاط می كند از زندگی عبور

مردی كه مرگ بر سر او شرط بسته است 


پیچیده بوی دوست در آن سوی پنجره

نفرین به هرچه پنجره وقتی كه بسته است ...



احسان پرسا

ای برف ؛

به چهره ی حبیبم مانی 

سردی ، به دو دست بی نصیبم مانی

یک بوسه

 به چهره اش زدی ،

                         آب شدی ...

ای برف ؛

به حالت نجیبم مانی . ..
 

احسان پرسا

+ موعد دیدارمان ، موسم دلگیر ریزش آخرین برگهای پاییزی بود

اولین برف زمستانی هم بارید ...

++ آرزو های آدم مثل برف زمستونه ،

      که با یه آفتاب ، آب میشه  ...

      پس ابری باشید !

"پایان شب سیه سپید است"

این سطر دفترچه ی خاطرات موهای من است  !


احسان پرسا

این عکس آخری ست

             که می گیرم از تو به یادگار 

                                  نادیده گیر اشک مرا ، ای یار 

 "                         لبخند دلبرانه بزن لطفاً  " 

احسان پرسا