جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
 
آخرین مطالب
 
پیوندهای روزانه
مسافر

نه چتر با خود داشت

            نه روزنامه ، نه چمدان

 

عاشق اش شدم ...

 

از کجا

باید می دانستم

             مسافر است ؟!

 

 

مژگان عباسلو




شعله و باد

دریا که تو دلبسته ی آنی ز تو دل کند

ای رود به این تجربه ی تلخ نپیوند !

 

تنهایی من آینه ی عبرت من شد

دلها که شکستند از این آینه هرچند

 

گفتی نگران منی و روز جدایی

در چشم من اشک است ، به لبهای تو لبخند

 

ای عشق ! بگو گرمی بازار تو تا کی ؟

ای دل ! غم ارزانی بسیار تو تا چند ؟

 

دیدار من و او ... چه سرانجام قشنگی

همصحبتی شعله و باد ، آتش و اسفند

 

 

مژگان عباسلو

 



غرق شدن


دریا

جاییست که باید

از غرق شدن در آن بترسی

 

آبی باشد

در شمال ایران ...

یا قهوه‌ای در چشم‌های یک زن


مژگان عباسلو





طعم حرفهایت

حرفهایت طعم باران ، طعم شبدر داشتند

چشم هایت شرم شیرین کبوتر داشتند

 

می نشستی بر دل و با دل مصیبت داشتم

من که این بودم ، ببین باقی چه در سر داشتند !

 

میشکفتم گل به گل تا میشنفتم از لبت

نقشه ها هر جا تو بودی نقش قمصر داشتند

 

عشق در این عصر پر نفرت کلاه تازه ایست

تا که بگذارند برخی ، عده ای برداشتند ...

 

هرگز از امثال تو خالی نمی شد روزگار

نصف خودکارت اگر آن عده جوهر داشتند

 

 

مژگان عباسلو

 




خمّار

در عشق باید

            درد دوری کشید ،

                            غم یار خورد ،

                                        ترس رقیب داشت

و زیر بار این‌همه له شد ؛

خوشه‌ی دست‌نخورده‌ی

                         انگور زیباست

                                    اما مست نمی‌کند  .


مژگان عباسلو

 




با من غمی هست

من از تبار تیشه‌ام ، با من غمی هست

در ریشه‌ام احساس درد مبهمی هست


بر گیسوانم بوسه زد روزی خداوند

در سرنوشتم راه پر پیچ و خمی هست


وقتی مرا با خاک یکسان ساخت یعنی
:

در نقشه‌ی جغرافیای من بمی هست


من روی آرامش نخواهم دید با تو

با تو "لفی‌خسر" است هرجا آدمی هست


جز زخم این دنیا نخوردم از تو ای عشق
!

آیا در آن دنیا امید مرهمی هست ؟

 


مژگان عباسلو




Hush!

به من نگو وقتی که رفتم صبور باش ؛
                        به کسی که شنا نمی‌داند
                                    نمی‌گویند در غرق‌شدن عجله نکن !

بی صدا برو و در را پشت سرت ببند


تا من صدای آن پرنده را نشنوم

            که نمی‌داند یک نفر با رفتنش
                        می‌تواند یک شهر را از سکنه خالی کند .

تا تو به ایستگاه برسی

            این خانه در سکوت غرق شده‌است .

 

مژگان عباسلو




تعداد کل صفحات: 3


 
 
شبکه اجتماعی فارسی کلوب | Buy Mobile Traffic | سایت سوالات