کوچه ها را دوست دارم

                        و جای پای تو را

وقتیکه ...

      بادها می آیند

        و می برند با خودشان ...

                            جای پای های تو را ... 

                                                   آرامش مرا ...

      وقتی آرامشم تو بودی  !

آذر زمانی

آرزوهایم همه بر باد رفت

قصه ی عشقم چرا از یاد رفت

قصه ی شیرین و من در خاطره

جای او غم آمد و فرهاد رفت

بسکه آزردی مرا از دست خود

از خیالم خاطر صیاد رفت

با غزلهایم تو نشنیدی مرا

خسه از دست تو و بیداد رفت

تا گرفتم راه و رسم زندگی

آرزوهایم همه بر باد رفت

آذر زمانی

دفتر شعری برایم باز کن

قطعه ی شوری تو در من ساز کن

زخمه ای بر تار زیبایم بزن

پرده ای دیگر بیا آغاز کن

نازنینم با من تنها بشین

کمتر از این ها برایم ناز کن

ای دل من ای دل شوریده ام

حال احساس مرا ابراز کن

با لبت باید غزل بازی کند

از خودت چیزی بگو اعجاز کن

عاشقم من با تو بیعت می کنم

از جداییهاشکایت می کنم

آذر زمانی

چه می شود که بیایی ومهربان باشی

                        فقط به خاطر آیینه همزبان باشی

چه می شود چو کبوتر کنار هم باشیم

                        نگو ! نخواستم که تو هم مثل دیگران باشی

چه می شود که بیایی به کوچه ی دل من

                        به شب نشینی چشمم تو میهمان باشی

چه می شود که به رنگ نسیم و مهتابی

                        و یا به رنگ آبی دریای بی کران باشی

آذر زمانی

دردی غریب در دل من خانه کرده است

                        عشقی عجیب در دل من لانه کرده است

آنسوی رود غزل واره های سرخ

                        دسته به دسته زلف ترا شانه کرده است

دیریست که بی کس وتنها نشسته ای

                        سر مستی ­ات روانه ی میخانه کرده است

آن قصه ها که از تو و عشقت شنیده ایم

                        افسونگر زمانه چو افسانه کرده است

این دل میان پنجره ها ساکت و صبور

                        از بی کسی تکیه به حنانه کرده است

آذر زمانی

می خواستم که مال تو باشم فقط همین

                        رویای بی محال تو باشم فقط همین

می خواستم ز چشمه ی جوشان عشق تو

                        یک آسمان زلال تو باشم فقط همین

می خواستم که ابری و بارانی­ ام کنی

                        شبها به خواب و خیال تو باشم فقط همین

می خواستم که بر تن من لرزه های عشق

                        تا آن زمان که مال تو باشم فقط همین

می خواستم که چشم تو باشم ولی نشد

                        تصویری از جمال تو باشم فقط همین

می خواستم بگردم و پروانه ات شوم

                        تا بشکنم و بال تو باشم فقط همین

می خواستم که نزدیکتر و نزدیکتر به تو

                        رویای بی محال تو باشم فقط همین

آذر زمانی

تا ساز مرا تو زیر و بم می گیری
            با هر غزلی تو رنگ غم می گیری
                        حالا که تو شوق بوسه در من دیدی
                                    احساس مرا تو دست کم می گیری

چون کفتر عشق بر بام تو بود
            سرتاسر کوچه ها همه نام تو بود
                              آنروز که با روسری گلدارت
                                         رفتی وتمام کوچه بر کام تو بود

چون زنده ام وخیال فردا دارم
            امید به آرامش دریا دارم
                        با ساحل زیبای پر از نخل جنوب
                                    یک عالمه حرف وشعر زیبا دارم

آذر زمانی