یکی باید باشد یکی که آدم را صدا کند به
نام کوچک اش صدا کند یک جوری که حال آدم را خوب کند یک جوری که هیچ کس دیگر بلد نباشد یکی باید آدم را
بلد باشد
چه کاری از من برمی آید ؟ وقتی عشق تمام خودش را می ریزد توی چشم های تو و نگاه ام
می‌کند . ..
مریم ملک دار 
که
بتوانی صداها را به خاطر بسپاری
و یادت بماند که در کدام خیابان ، روی کدام درخت پرنده‌ای
غمگین می‌خواند ... دنیا کوچک نیست و گرنه
من هر روز نشانی
خانه‌ات را گم نمی‌کردم
و لابه لای سطرهای غمگین زندگی به دنبال دست‌های تو نمی‌گشتم ...
مریم ملک دار  |
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
