می‌دانی ...

در تنهایی نیست که دلتنگ تو می‌شوم

بلکه در جمع این‌چنین‌ترم

دلتنگی محصول غیبت نیست ، محصول حضور است

حضور هر کس غیر از تو

بودن با دیگران ، نبودن تو را بیشتر می‌کند

دیوارها و صندلی‌ها و تخت‌ها و

اتاق‌ها و خانه‌ها و خیابان‌های خالی نیستند که جای خالی تو را باز می‌تابانند

بلکه آدم‌ها هستند

آدم‌ها ، آخ آدم‌ها ...

آخ از آدم‌هایی که هستند ، اما تـــو نیستند

حسین وحدانی

اما بیایید یک چیزی در گوش‌تان بگویم :

رفتن ، نبودن ، نباید زیاد طول بکشد

نباید عادت شود

نباید گذاشت دلتنگی به حد نهایت برسد

نباید گذاشت دل به دلتنگی خو کند ، یادش بگیرد و با آن کنار بیاید

آدم نباید آن‌قدر برود و دور شود

که از مدار جاذبه‌ی کسانی که دوستش دارند خارج شود

بگذارید در گوش‌تان بگویم :

آدمی که یک بار تا پای مرگ رفته باشد

و برگشته باشد ، دیگر از مرگ نمی‌ترسد

آدمی که یک بار تا سر حد مرگ دلتنگ شده باشد

 و زنده مانده باشد ، دیگر از فقدان نمی‌ترسد

حسین وحدانی

بعضی ها شنبه ی آدمند ؛

 پر قرارهای تازه ، پر شروع های دوباره ، جدی و عبوس

بعضی ها سه شنبه ی آدمند ؛

 پر کارهای نکرده ، پر وعده های عقب افتاده ، آشفته و مضطرب

بعضی ها پنجشنبه ی آدمند ؛

 پر رهایی و بیخیالی ، پر سبکباری و خوشحالی ، آزاد و خوشگذران

تـــو جمعه ی منی ؛

 بهترین روز هفته ام که

             آفتابش بالا نیامده ، به غروب می رسد

حسین وحدانی