ای از عشق پاک من همیشه مست

            من تو را آسان نیاوردم به دست

                        من تو را آسان نیاوردم به دست

 
بارها این کودک احساس من

            زیر باران های اشک من نشست

                        من تو را آسان نیاوردم به دست

در دل آتش نشستن ، کار آسانی نبود

راه را بر اشک بستن ، کار آسانی نبود

            با غروری هم قد و بالای بام آسمان

                         بارها در خود شکستن ، کار آسانی نبود

بارها این دل به جرم عاشقی

             زیر سنگینی بار غم شکست

                        من تو را آسان نیاوردم به دست

در به دست آوردنت ، بردباری ها شده

            بیقراری ها شده ، شب زنده داری ها شده

                        در به دست آوردنت ، پایداری ها شده

                                    با ظلم و جور روزگار ، سازگاری ها شده

ای از عشق پاک من همیشه مست

            من تو را آسان نیاوردم به دست

                        من تو را آسان نیاوردم به دست

 
بارها این کودک احساس من

            زیر باران های اشک من نشست

                        من تو را آسان نیاوردم به دست

جهانبخش پازوکی

عشق فرمان داده

که به تو فکر کنم ، که به تو فکر کنم

            روز و شب زیر لبم ، اسم تو رو ذکر کنم

دوستم داشته باش

            دوستم داشته باش

من به آن می ارزم که به من تکیه کنی

            گل اطمینان رو تو به من هدیه کنی

                                                تو به من هدیه کنی

من به آن می ارزم

 که در این قربانگاه تو به دادم برسی

                        تو نجاتم بدهی از غم بی همنفسی

تو به آن می ارزی

که گریه بارانم را به تو تقدیم کنم

                                    به تو تقدیم کنم

دوستم داشته باش

            دوستم داشته باش

من به آن می ارزم که به من تکیه کنی

            گل اطمینان رو تو به من هدیه کنی

                                                تو به من هدیه کنی

تو به آن می ارزی تا اسیر تو شوم

که به یمن نفست انقدر زنده بمانم تا که پیر تو شوم

تو به آن می ارزی

که گریه بارانم را به تو تقدیم کنم

                                    به تو تقدیم کنم

جهانبخش پازوکی

وقتی که تو رفتی خورشید نمرده
دریا و بیابان خدا دست نخورده
وقتی که تو رفتی ، قلبی نشکسته
اشکم نشده سیل و مرا سیل نبرده

وقتی که تو رفتی ، وقتی که تو رفتی

انگار نه انگار که از تو اثری بود
انگار نه انگار که بیدادگری بود
انگار نه انگار که عشقی به سری بود
انگار نه انگار که در دل شرری بود

وقیت که تو رفتی ، وقتی که تو رفتی

انگار که عشقی به دلی نطفه نبسته
انگار که مستیم و سبویی نشکسته
انگار که عمری بر باد نرفته
انگار که در دل امیدی ننشسته

وقتی که تو رفتی ، چشم من خسته ، بی خواب نمانده
وقتی که تو رفتی ، در سینه دل من ، بی تاب نمانده

برو برو که دگر آشنا نمی خواهم
به درد خو گرفتم و دوا نمی خواهم
تو قبله گاه منی ، من ز قبله بیزام
تو گر خدای منی ، من خدا نمی خواهم

ما چون ز دری پایی کشیدیم ، کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست ، نشیند
از گوشه بامی که پریدیم ، پریدیم

جهانبخش پازوکی