اردیبهشت رازی را به من گفت
که
من با شما در میانش می گذارم ؛
اینکه هیچ زمستانی ابدی نیست ، همان گونه که هیچ
شکوفه ای
اما هر شکوفه قبل از اینکه بمیرد ، اول می رقصد بعد بر خاک می افتد
اردیبهشت به من گفت :
تنها کسانی به بهشت می روند که آفریدن بهشت را در
دنیا تمرین کنند
وگرنه با پیراهنی از آتش و غضب هرگز نمی توان به
ملاقات فرشتگان رفت
با دامنی از هیزم خشم و خشونت هرگز کسی را به
بهشت راه نخواهند داد
پس من به قدر عمر شکوفه ای
شادمانم
و به اندازه توان شکوفه ای در آفریدن بهشت می
کوشم
عرفان نظر آهاری
