برای تو و خویش چشمانی آرزو می کنم

            که چراغ ها و نشانه ها را در ظلماتمان ببیند

گوشی که صداها و شناسه ها را در بیهوشیمان بشنود

برای تو و خویش روحی

            که این همه را در خود گیرد و بپذیرد

و زبانی که در صداقت خود

            ما را از خاموشی خویش بیرون کشد

                        و بگذارد از آن چیزها که در بندمان کشیده است

                                                                                    سخن بگوییم .

 مارگوت بیکل | ترجمۀ احمد شاملو