چشمه
ی پیری است
در
انتهای راه کویر
باید
گذشت از این راه
این مرد
راه صبوری و تسلیم
جاری ست در
رگش
برهوتیان کلافه ی تنهایی !
باید ز
راه مانده ، گذشتن
باید
که سرافراز به چشمه رسیدن
این
چشمه در انتظار عبث نیست
خسرو گلسرخی