مرغ محبتم من ، كی آب و دانه خواهم
                        با من یگانگی كن ، یار یگانه خواهم

شمعی فسرده هستم ، بی عشق مرده هستم
                        روشن گرم بخواهی سوز شبانه خواهم

افسانه محبت ، هر چند كس نخواند
                        من سر گذشت خود را ، پر زین فسانه خواهم

بام و دری نبینم ، تا از قفس گریزم
                        بال و پری ندارم ، تا آشیانه خواهم

تا هر زمان به شكلی ، رنگی بخود نگیرم
                        جان و تنی رها از ، قید زمانه خواهم

می آنقدر بنوشم ، تا در رهت چو بینم
                        مستی بهانه سازم ، گم كرده خانه خواهم

رحیم معینی کرمانشاهی