هنوز اتصال من به خاطرات مرده ات !
نگاه ناتمام من به عکس خاک خورده ات !

هنوز بوی کهنگی میان شعر دفترم
شبی که ماه می دمد به اشک های آخرم

کدام اهل معرفت سری به خانه ام زده ؟
و عطر ساده ی گلی به روی شانه ام زده ؟

کدام دست مهربان مرا اشاره کرده است ؟
کنار خانه ی دلم چرا حصار و نرده است ؟!

و سوت ساده ی قطار چرا حزین و خسته شد ؟
چرا تمام راه ِ من پر از خطوط بسته شد ؟

هنوز در حیاط ما کنار یاس مرده ات !
کسی نگاه می کند به کفش خاک خورده ات !

کسی سوال می کند کسی جواب می دهد
و نامه های پشت هم مرا عذاب می دهد !

سوال می کنم چرا ؟ نمانده جای پای تو !
چرا نمی رسد به من ؟ جواب نامه های تو !
 

فریبا شش بلوکی