توی راه عاشقی فرصت تردیدی نیست
                        میدونی تو قلب من نقطه ی تزویری نیست

گریه ی شبونه رو جز تو كه تسكینی نیست
                        مثل این شكسته دل هیچ دل غمگینی نیست

تو چه دیدی كه بریدی تو ز هم پاشیدی
                                    تو چه بیهوده ز من رنجیدی

به چه جرمی چه گناهی تو منو سوزوندی
                                    غم عالم به دلم كوبوندی

به تو نفرین دلِ عاشق ، دلِ زار
                        تو منو غرق خجالت كردی

منه آزاده ی مغرور و ببین
                        تو چطور بنده ی عادت كردی

تو چه دیدی كه بریدی تو ز هم پاشیدی
                                    تو چه بیهوده ز من رنجیدی

به چه جرمی چه گناهی تو منو سوزوندی

                                    غم عالم به دلم كوبوندی

پاکسیما زکی پور