پای آینه های جادو لبِ گلدونای خالی
پشت شیشه های نازک با یه دنیای خیالی

بین خواب و وهم و رویا با مترسک های رنگی
لای پرده های تاریک حبسِ دیوارای سنگی

زندگی با یه مترسک لمسِ دنیای محاله
پسرم چشماتو وا کن آدم آهنی خیاله

رو به آب و آینه وا کن اون دو ماهِ دیدنی رو
تهِ چاهِ قصه بنداز غولِ آدم آهنی رو

تا که تو قفس اسیری حس آزادی کدومه
دنیا تو چشم قناری چن تا خطِ ناتمومه

این حبابِ خوابو بشکن با یه حس فاتحانه
دل بده به این تبسم پا بذار تو این ترانه

عبدالجبار کاکایی