وقتی چشت پاییز می شه

                  باغ دلت گلریز می شه

           تصویر غم می شینه تو چشم سیاهت

وقتی چشت لبریز می شه

                    اشکای تو آویز می شه

                  دونه دونه می چیکه از چشم سیات

نمی دونی دل آدم رو چه می شکونی

                   خودت بهتر از هر کی می دونی

                        که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو

می خوای بری حرفی نداری

            اشکات دارن جار می کشن

                        رفتن همیشه پر غمه

                                    انگار دارن داد می کشن

نمی دونی دل آدم رو چه می شکونی

                   خودت بهتر از هر کی می دونی

                        که بارون پاییز می سوزونه دل آدما رو