امان از راه بی عابر ، امان از شهر بی شاعر
امان از روز بی روزن ، امان از اینهمه رهزن

امان از باد بی باده ، امان از سرو افتاده
امان از تیغ بی دردان ، به جای بوسه بر گردن

امان از سایه ی بی سر ، بر این درگاه دردآور
امان از ناتمام تو ، امان از ناتمام من

امان از روز بی رویا ، امان از شام مرگ آوا
امان از جای صد دشنه ، میان چین پیراهن

امان از شعله ی آخر ، هجوم باد و خاکستر
که از پروانه ی پرپر ، اجاق شب نشد روشن

ببار ای خوب ِ دیروزی ، بر این بازار خودسوزی
که این غمخانه ی بی می ، ندارد آب ِ مرد افکن

برقصانم غزل بانو ، بچرخانم غزل بانو
میان گفتن و خفتن ، میان ماندن و رفتن  ! ...

 
شهیار قنبری