دو دریچه ، دو نگاه ، دو پنجره
                     دو رفیق ، دو همنشین ، دو حنجره

دو مسافر تو مسیر زندگی
                    دو عزیز ، دو همدم همیشگی

با هم از غروب و سایه رد شدیم
                   قصه ی عاشقی رو بلد شدیم

فکر می کردیم آخر قصه اینه
                   جز خدا هیشکی ما رو نمی بینه

دو غریبه ، دو تا قلب در به در
                   دو تا دلواپس این چشمای تر

دو تا اسم ، دو خاطره ، دو نقطه چین
                  دوتا دور افتاده ی تنها نشین

عاقبت جدا شدن دستای ما
                   گم شدیم تو غربت غریبه ها

آخر اون همه لبخند و سرود
                  چشمای پر حسادت زمونه بود

دو غریبه ، دو تا قلب در به در
                   دو تا دلواپس این چشمای تر

دو تا اسم ، دو خاطره ، دو نقطه چین
                  دوتا دور افتاده ی تنها نشین

شایان جعفرنژاد