از چشمهای من هیجان را گرفته اید
این روزها عجب خودتان را گرفته اید

اردیبهشت نیست که اردی جهنم است
لبهای سرختان که دهان را گرفته اید

به چرت و پرت و فحش و ... ببخشید مدتی ست
از شعرهام لحن و بیان را گرفته اید

خانم ! جسارت است ببخشید یک سوال
با اخمتان کجای جهان را گرفته اید ؟

خانم ! شما که درس نخواندید ... پس کجا
کی دکترای زخم زبان را گرفته اید

خانم ! جواب نامه ندادید بس نبود ؟
دیگر چرا کبوترمان را گرفته اید

خانم ! عجالتاً برویم آخر غزل
نه اینکه وقت نیست امان را گرفته اید


سید مهدی موسوی