درست مثل فنجان قهوه
                        که ته می‌کشد

پنجره
کم‌کم از تصویر تو
                   تهی می‌شود

حالا
من مانده‌ام و
        پنجره‌ای خالی و
                       فنجان قهوه‌ای
                           که از حرف‌های نگفته
                                                 پشیمان است

گروس عبدالملکیان