ما می توانستیم زیباتر بمانیم
ما می توانستیم عاشق تر بخوانیم

ما می توانستیم بی شک ... روزی ... اما
امروز هم آیا دوباره می توانیم ؟

ای عشق ! ای رگ کرده ی پستان میش مادر
دور از تو ما ، این برِّگان بی شبانیم

ما نیمه های ناقص عشقیم و تا هست
از نیمه های خویش دور افتادِگانیم

با هفتخوان این تو به تویی نیست ، شاید
ما گمشده در وادی هفتاد خوانیم

چون دشنه ای در سینه ی دشمن بکاریم ؟
مایی که با هر کس به جز خود مهربانیم

سقراط را بگذار و با خود باش . امروز
ما وارثان کاسه های شوکرانیم

یک دست آوازی ندارد نازنینم
ما خامشان این دست های بی دهانیم

افسانه ها ،‌میدان عشاق بزرگند
ما عاشقان کوچک بی داستانیم

حسین منزوی