شبی از سمت چشمانم گذر کن راه دوری نیست

که مدت هاست از این کوچه ی خلوت عبوری نیست

همیشه در دلم چیزی شبیه شوق یک جاده ست

و غیر از یاد لبخند تو بر ذهنم خطوری نیست

قنوت شعرهایم با تو لبریز اجابت هاست

اگر نه بر گل سجاده ام عطر حضوری نیست

بزن آتش بر این پروانه تا روشن شود چشمش

سراپا شوق پرواز است و در این خانه نوری نیست

نمی دانم که دردم چیست اما خوب می دانم

که بین صخره های قلب تو سنگ صبوری نیست

بیا این دار را از شانه های خسته ام بردار

اگر در پاکی این عشق جان سوزم قصوری نیست

مسیر خلوت من حول و حوش چشم های توست

کمی پایین تر از میدان دیدت ، راه دوری نیست

اصغر معاذی