آن نه عشق است که بتوان برِ غمخوارش برد

یا توان طبل‌زنان بر سر بازارش برد

 عشق می‌خواهم از آن‌سان که رهایی باشد

هم از آن عشق که منصور ، سر دارش برد

 عاشقی باش که گویند به دریا زد و رفت

نه که گویند خسی بود که جوبارش برد

 دلت ایثار کن آن‌سان که حقی با حقدار

نه که کالاش کنی ، گویی طرارش برد

 شوکتی بود در این شیوه شیرین روزی

عشق بازاری ما رونق بازارش برد

 عشق یعنی قلم از تیشه و دفتر از سنگ

که به عمری نتوان دست در آثارش برد

 مرد میدانی اگر باشد از این جوهر ناب

کاری از پیش رود کارستان ک «آرش» برد

 حسین منزوی