زیر خاکستر ذهنم باقی است

            آتشی سرکش و سوزنده هنوز

                        یادگاری است ز عشقی سوزان

                                           که بود گرم و فروزنده هنوز


عشقی آن گونه که بنیان مرا

            سوخت از ریشه و خاکستر کرد

                        غرق در حیرتم از اینکه چرا

                                             مانده ام زنده هنوز


گاهگاهی که دلم می گیرد

                        پیش خود می گویم

                                    آن که جانم را سوخت

                                                یاد می آرد از این بنده هنوز؟


گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت

سالها هست که از دیده من رفتی لیک

                                    دلم از مهر تو آکنده هنوز


دفتر عمر مرا

دست ایام ورقها زده است

زیر بار غم عشق

            قامتم خم شد و پشتم بشکست

در خیالم اما ، همچنان روز نخست

                        تویی آن قامت بالنده هنوز


در قمار غم عشق

دل من بردی و با دست تهی

            منم آن عاشق بازنده هنوز


آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش

گر که گورم بشکافند

                        عیان می بینند

زیر خاکستر جسمم باقی است

            آتشی سرکش و سوزنده هنوز



حمید مصدق