چگونه فکر می کنی پنهانی
                         و به چشم نمی آیی ؟

تو که قطره بارانی بر پیراهنم
                        دکمه طلایی بر آستینم

کتاب کوچکی در دستانم
            و زخم کهنه ای بر گوشه ی لبم

مردم ،
از عطر لباسم می فهمند که معشوقم تویی
                        از عطر تنم می فهمند که با من بوده ای
           
از بازوی به خواب رفته ام ،
            می فهمند که زیر سر تو بوده است ...


نزار قبانی