گیرم فرامـوشت کنم ، در گیر و دار روزها

اما چه با قلبم کنم ؟ با دردها ، با سوزها  ...

گیرم که خاموشت کنم با اشک های خود ، ولی

من را به آتش می کشد دلداری دلسوزها

با شوق یک فردای خوش ، راحت نفس خواهم کشید

اما اگر رخصت دهد این بغضِ از دیروزها

راهی به پهنای جهان هم باز باشد باز هم

پابند بام خویشتن هستند دست آموزها

فتح بلندای وصال ، یعنی شروع بازگشت

ای عشق ! ما را خط بزن از دستۀ پیروزها

علی حیات بخش