باران که ببارد می روم
و در باغچه ی انگشتانم
نبودنت را می کارم
خیلی وقت است
توی گلدان چشم هایم
ندیدنت ریشه دوانده
می خواهم نبودنت را پیوند بزنم به ندیدنت
عجب درخت تنومندی خواهد شد !
میوه هایش را اما
فقط تو گاز بزن ...
طعم شکستنم را
تو دوست تر می داشتی
شیلا احمدی